Temat: Słodycze od święta, aktywność fizyczna i zdrowe podejście do życia!!!

Witajcie kobietki, moje kochane koleżanki już się odzywam i na początku przepraszam ,że milczałam tak długo, od razu wyjasniam dlaczego tak się stało ... ostatnio pisałam w niedzielę , a dzisiaj , to już jest piątek wieczór .

W poniedziałek bylismy całą rodzinką nad morzem , w tym tygodniu mój Paweł ma tydzień urlopu, także ja pracowałam od wtorku, kończyłam pracę i mój Paweł mnie odbierał i jechalismy do domku, wspólnie przygotowalismy obiad, jedlismy, potem spacer z Vicki , bądz przesiadywalismy do wieczora na podwórku , póżny wieczór, to film, lampka winka, tylko my :)

To jest powód, że nie zaglądałam na Vitalię, aczkolwiek jadąc do pracy autobusem czytałam co na forum , ponieważ mam internet w komórce, ale niestety nie mogę pisać na forum przeglądając Vitalię w komórce i tak to wszystko wygląda .

Cenię czas spędzany z rodzinką, tym bardziej ,że tak niewiele czasu mamy dla siebie, bo ciągle tylko praca i te zmiany ,że się mijamy ... jutro mam ostatni dzień pracy i mam 2 tygodnie urlopu, ale z kolei mój Paweł wraca do pracy , ten trzytygodniowy urlop , to taki z przymusu, bo tesciowa wyjechała do kraju i musimy zająsć się naszą córeczką , co jest cudowne :)

Kiedy tesciowa wróci , to przyleci z nimi córcia Pawła Weronisia na całe wakacje  i znów rodzinka w komplecie, cieszymy się bardzo , ciekawi jestesmy jak siostry na siebie zareagują :)))

Jesli chodzi o poniedziałkowe ważenie, to było 64 kg , czyli 2 i pół kg mniej ,co tydzień wczesniej , ale , to już było , ponieważ znowu się objadam ... waga powróciła taka jak na pasku , także bardzo żle się czuję , psychika do kitu ... długo by pisać ...:(

Powiem więcej , mój Paweł martwi się o mnie , wczoraj mi powiedział ,że kocha mnie taką jaka jestem ( to oczywiste ), że zbyt dużo od siebie wymagam, że jestem za bardzo surowa dla siebie, że nie powinnam być taką perfekcjonistką, że powinnam wyluzować i bardziej cieszyć się życiem ... chciała bym się upić i pod wpływem alkoholu powiedzieć mu ,że mam problem z jedzeniem, że są dni kiedy się objadam, że jest mi z tym bardzo żle ...tak żle , że zbiera mnie na wymioty, że czuję się jak bym miała się ocielić, że mam kompulsy , ale boję się o tym porozmawiać z nim, bo przecież ja jestem taka normalna ...a gdy by się dowiedział , że jest jak jest ??? ukrywam , to przed nim, bo się wstydzę tego bardzo ... błędne koło ... on wie, że raz dbam o siebie bardzo, ze innym razem opycham się słodkim ... ale on nie wie, jak bardzo żle mi z tym, że w mojej głowie , to dramat ... to objadanie naprzemienne z dbaniem o siebie mnie wykończy ... gdy bym była w kraju, gdy bym mieszkała w kraju, to skorzystała bym z porady lekarza, poszła bym do lekarz i powiedziała bym ,że mam problemy z normalnym jedzeniem ... 

Kochane koleżanki obiecuję odzywać się codziennie , dziękuję za pamięć i proszę o słowo wsparcia ... co wy o mnie myslicie ? 

Dobranoc :)

Ps; ten sam wpis skopiuję do pamiętnika .