Temat: Jak schudnąć 92 kg jojo

Nie masz czasu iść do lekarza??Odstawiasz leki i na co liczysz? I nie przesadzajmy z tym niedoborem lekarzy u nas w Lublinie...moja sis. regularnie chodzi, ja woziłam mamę wiele lat do endo na Kraśnickie-już w momencie jak była stałą pacjentka w leczeniu to dostawała konkretny termin kolejnej wizyty od lekarki bez jakiejś kolejki jak przy pierwszym zapisaniu sie (na nfz wcale nie prywatnie).

Znowu troll szuka zwady.

Co ma wyzwolenie do decyzji o dziecku? Każdy podejmuje ją kiedy uważa. Z punktu widzenia biologicznego to świetny wiek. A poza tym -chyba temat dotyczy czego innego?

Akurat w Lublinie jest więcej dobrych endokrynologów. Leki bierzesz po to żeby te objawy o których piszesz zniknęły,  ale to nie jest lek na odchudzanie. Tutaj najważniejsza jest dieta + odpowiedni ruch.

Akurat według dietetyków i lekarzy zajmujących się IO, Ajwen to wcale nie jest dobre źródło. To co ona proponuje, czyli odstawienie węglowodanów nie "wyleczy" IO, tylko ją wygłusza na chwilę. Po wróceniu do nawet najmniejszej ilości węgli później insulinooporność wróci ze zdwojoną siłą. 

Dietetyk i ktorego się konsultowalam jest akurat polecany przez fundację insulinoopornosci. 

Nie mieszkam już w Lublinie od kilku lat, rzeczywiście termin do endo by się znalazł, a moje ograniczenie czasowe wynika z samotnego macierzynstwa. Bylam wczoraj u lekarza rodzinnego, zlecila badania. Mialam nadzieję, że otrzymam jakieś wskazówki. Pilnowanie jedzenia niestety nie przynosi efektów nawet jeśli ćwiczę.

Powiem z własnego doświadczenia, ze warto stosować się do diety dla insulinoopornych, ponieważ gdy już schudniesz i insulina trochę się unormuje będziesz mogła wprowadzić trocę "zakazanych" produktów a nadal trzustka będzie działać dobrze, a kg na prawdę zlecą.

Nowa, ja powiem tak. Zadaj sobie pytanie, jakie masz priorytety. Bo często dziewczyny piszą, że "zrobiłyby wszystko", żeby schudnąć. A potem się okazuje, że jednak nie wszystko, bo na siłownię nie pójdą, bo się wstydzą, nie pobiegają, bo nie lubią, nie będą liczyć kalorii, bo je to denerwuje...czy też nie zaczną się PORZĄDNIE leczyć, bo "wstaw bilion powodów".

Jesteś chora, ważysz 90 kilo i nie wiem, uważasz,  że to nie jest odpowiednia motywacja, żeby o siebie zadbać? Musi się coś dramatycznego wydarzyć?

Tzn na prawdę się nie chcę czepiać, bo wiem, jak z małym dzieckiem jest ciężko się zorganizować jak się nie ma pomocy, ale życie i zdrowie masz jedno - w przypadku problemów hormonalnych brak stałej kontroli lekarskiej to mniej więcej podobne zaniedbanie, co wszamianie batonów przy cukrzycy.

Ja schudłam odkąd przestałam w głowie szukać wymówek typu "nie mogę schudnąć, bo mam insulinoodporność i PCOS". Mam, ale co z tego? skoro do tej pory tylko dietowałam na przemian  objadaniem się. Racjonalne odżywianie (u mnie Mniej Żreć) plus trening 3-4 razy w tyg. i w półtora miesiąca było 6 kg mniej. Naprawdę się da, tylko trzeba pilnować się z jedzeniem.

1. Po miesiącu wracam do "żarcia" 

2. 4 bo wg endo 3 to za mało

3. W momentach pilnowania diety tak

4. Bralam

5. 3 razy w tygodniu

6. Nie.

Moj problem polega na tym, że jeśli nie widzę efektów wracam do normalnego jedzenia i tak w kratkę. Znowu próbuje, nic z tego, itd. 

Macie rację, wiem, że muszę to ogarnąć, przestać się poddawać i wreszcie skutecznie schudnąć. Dziękuję za Wasze rady i wsparcie.

Czemu sama sobie odstawiłaś leki? 4 miesiące to nie dużo czasu, czasem potrzeba lat na wyleczenie. Poza tym, w parze musi iść dieta i ruch, a w przypadku diety dla insulinoopornych to trochę jest metoda prób i błędów, bo niektórzy odkryją, że nie bardzo mogą kaszę, inni odkryją alergię na laktozę itd. Mi trochę czasu zajęło zrozumienie, że to proces i już raczej do końca życia ten sposób żywienia ze mną zostaje. Trzeba się z tym pogodzić i oswoić :) same leki nie pomogą, ale może warto im było dać większą szansę, tym bardziej że słyszałam, że organizm wysyca się metforminą 10 tygodni czasem, czyli dałaś tego czasu lękom bardzo mało.