Temat: Jak to zrobić? Błagam pomocy!

bierze Cię na litość ;/ nie możesz być z Nim z litości.

kurcze okropne jest to gdy ludzie sie rozchodzą, ale jeśli nie ma tego uczucia między WAMI to prędzej czy później i tak się wszystko rozwali i tak

jeśli się męczysz, to zacznij z nim rozmawiać na poważnie, LIFE IS BRUTAL ;-(

\A dlaczego żeszliście się po tym pół roku bucia bez siebie?

 

A może jak się dowie o zdradzie to się bardziej załamie, niż jakby ona po prostu zakończyłą ten związiek?

Janus - to straszne, co piszesz :( I co się działo po rozstaniu. Ale podziwiam Cię,że dałaś radę i to przetrwałaś ! Najważniejsze, że nie żałujesz i jesteś teraz szcześliwa :) Czasami rzeczywiście lepiej "wybrać siebie"

Co do mojego związku to czy jest toksyczny ... hmm nie nazwałabym tak tego. Mój facet to na prawdę bardzo fajny chłopak, wesoły, rozgadany, przystojny, bardzo zaradny... Nie to, że oprócz mnie nie ma przyjaciół ani nikogo innego. Bo to nie prawda. Tylko po prostu on uważa mnie za "tą jedyną" dlatego w ogóle nie dopuszcza do siebie myśli, że mogłoby mnie zabraknąć. Ale macie racje, on bardzo mnie bierze na litość jak mnie prosi żebym nie odchodziła i na dodatek sposób w jaki to argumentuje jest na prawdę chwytający za serce :(
Z ręką na sercu uważam,że taki chłopak to skarb, ale po prostu ja tego nie chcę. Nie teraz !
Chciałabym się sama realizować, korzystać z życia, młodości, wyprowadzić się do innego miasta i zacząć samodzielne życie. Smakować tego i owego, po prostu mam tyle pomysłów na siebie, że nie widzę tam zupełnie miejsca na mojego faceta. A to chyba coś jednak znaczy tak?
Mój chłopak wpadł na pomysł, że wyjedzie razem ze mną, bo nie chce mnie opuszczać. Jak to usłyszałam, to odechciało mi się wszystkich moich planów... Nawet mu sugerowałam, ze nie chce z nim tylko sama, chce sama mieszkac itp. No to on na to, że musimy spróbować, a nie od razu przekreślać wszystko. A jak nie bede chciała to on zamieszka oddzielnie, ale ważne, ze w tym samym mieście.

mrovvka - A po naszym rozstaniu półrocznym zeszliśmy się, bo ja sie wpakowałam w jakis zwiazek od razu po rozstaniu, bylo mi w nim źle i zatęskniłam za swoim starym facetem. Później spotkalismy sie przypadkiem na imprezie i spędziliśmy razem pół nocy po prostu rozmawiając "co tamu nas" i po prostu wróciły stare wspomnienia o naszej miłości, stęskniłam się, miałam wrażenie, że to TEN JEDYNY i że nigdy go już nie opuszczę. Na początku po zejściu się było cudownie, nie widziałam w nim żadnej wady, był "ideałem". Ale z biegiem czasu znowu zaczeło byc normalnie, bez emocji z mojej strony,bez "motyli". I znowu czuję się tak, jak przed tamtym rozstaniem - IDENTYCZNIE.
Dlatego wtedy zerwałam, a teraz nie potrafię zrobić tego ponwnie, bo znowu to moja wina i to mi się znudziło.
 

to nic nie zmieni, takie sposoby są dla nastolatków, którzy nic ze sobą nie przeżyli :(
Dziś miałam z nim poważną rozmowę, pytał mnie czy chce z nim być czy ma odejść, bo nie chce, żebym się z nim męczyła.
I ze on mnie kocha ponad wszystko ale nie może mnie do niczego zmuszać.
Płakał, miał drżące ręce ale pytał mnie o to... a ja odpowiadałam albo że "no tak..chce" albo "sama nie wiem czego chce, nie umiem Ci nic odpowiedzieć".
Bałam się, tak bardzo ! Że ja go krzywdzę ;( Nie radzę sobie, moje poczucie winy mnie zeżre zaraz

Ale ja sobie świetnie zdaję sprawę z tego, co zrobiłam i wcale się nie usprawiedliwiam.
Od początku twierdzę, że to ja zawiniłam, a mój facet nie jest niczemu winien. Ani przez chwilę nie powiedziałam żadnego złego słowa na jego temat, bo uważam, że jest na prawdę świetnym kandydatem na partnera.
Tylko po prostu ja teraz chciałabym się skupić na czymś innym niż związek, chcę zacząć się sama realizować, spełniać swoje marzenia i po prostu być sama.
Nie usprawiedliwiam się niczym, bo nie mam takiego zamiaru i nie mam czym się usprawiedliwiać, bo to ja chcę skończyć związek ze swoich osobistych powodów.
I jest mi przykro patrzeć jak mój facet cierpi przeze mnie. Tak, zdradziłam, ale mam jeszcze uczucia i nie jest mi obojętne, że tak ranię drugą osobę. Dlatego mi z tym ciężko, bo jestem powodem czyjegoś cieprpienia.
Dziękuję ;)

nie poniosło mnie ego,uwierz mi. Nie znając mnie i jego na prawdę przez kontakt internetowy taki jak tutaj, ciężko to zrozumieć innym osobom.
Ale ja już to postanowiłam co zrobię i zakończę ten związek, bo takie coś nie ma sensu.
Nie mam zamiaru zmuszać się do seksu, ani do niczego. Nawet nie całuję go, nie przytulam. Więc sprawa jest jasna...
Wyżaliłam się mamie i dzięki niej zrozumiałam kilka spraw i już wiem co i jak zrobić.
Ale dziękuje wszystkim za wypowiedzi, na prawdę ;*