Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
na dzień dobry

Za oknem pełnia zimy, a ja zaczynam wiosenną walkę z uzbieranymi ( i niechcianymi!!!) kilogramami. Oczywiście, że już wcześniej planowałam się ich pozbyć. A jakże. Zawsze z pozytywnym nastawieniem, ale niestety niekoniecznie z odpowiednim uporem:).
W sumie to się aż tak mocno nie "zapuściłam". Mam 160 cm wzrostu, 61 kg wagi i trochę ponad 40 lat. Wzrost raczej stoi w miejscu, wiek rośnie (niestety), a z wagą bywało różnie.
Dość długo ważyłam max do 55 kg. Później przyszedł wielki stres. Taki, w którym się nie widzi sensu niczego. Waga spadła do 49 kg. Potem na szczęście przyszło opamiętanie. Stres i niemoc odsunięta jak najdalej i...... organizm zaczął magazynować. Nie to, żebym rzuciła się na jedzenie, ale organizm zapamiętał zakręcony kurek i zaczął sobie odbijać chude czasy:) Spryciarz, prawda? I tak powolutku, po cichutku, tak, żebym się nie zorientowała doszedł do 65!!!. Kontrolować w zasadzie nie miałam jak( a może raczej nie chciałam?), bo nie miałam wówczas wagi w domu, a w ciuchy wchodziłam te same, tyle, że stawały się ciut przy ciasne.Od tamtej pory minęły jakieś 3 lata. Cały czas walczę. Z różnym rezultatem. Waga waha mi się od 55-62. Brakuje uporu i motywacji. To tak jak z ćwiczeniami. Jak idę na zajęcia, to ćwiczę, a że w domu stoi komplet sprzętu, to już nieistotne.
   Dlatego postanowiłam dołączyć do Vitalii. W grupie jest po prostu raźniej i można uzyskać lepsze efekty. A na to właśnie liczę.
  Jutro dostanę swoją listę zakupów, pojutrze będę już vitalijką "pełną gębą", ale już dziś spotkała mnie bardzo duża niespodzianka! Przeglądałam pamiętniki innych i zaczęłam wysyłać zaproszenia. Po dwóch godzinach ponownie weszłam na konto, a tam..... 14 zaakceptowanych!!. Super ! Naprawdę się ucieszyłam. Wierzę, że razem pójdzie lepiej, szybciej, no i będę mogła szukać motywacji w Waszych historiach. A jeśli jeszcze  relacja z  mojego prywatnego pola walki pomoże komuś innemu, to już będzie naprawdę extra!