Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
poniedzialek

Dziś trudny dzień, bo wyjazd. PO powrocie zajęcia w domu. Krzysiek może ogarnie łazienkę, a ja zmienię pościel. Chcę ogarnąć do końca sypialnie, ale nie wiem czy się uda. Swięta mnie średnio cieszą w tym roku. Prezenty już mam. Jeść nie będzie wolno. Tyle dobrego, że S przyjedzie. Ja nigdy do świąt nie podchodziłam jak do misterium religijnego. Niby chciałam jechać na pasterkę, ale Krzysiek nie chce. Twierdzi, że to przereklamowane. Ja nigdy nie byłam i pojechałabym najchętniej saniami z pochodniami, ale gdzie tu sanie, gdzie śnieg? Zawsze marzyłam o tym by przejechać się saniami. Dorożkami jeździłam nie raz, ale saniami nigdy. Wydawało mi się to takie romantyczne- śnieg, sanie, dzwoneczki, las. Gdy byłam na zimowisku miała być taka przejażdżka, ale w ostatniej chwili śnieg stopniał i podjechały dorożki. Kilkadziesiąt lat temu sąsiad miał konie i sanie i organizował kuligi dla dzieci z przedszkola i szkoły. Wstyd mi było jednak iść i poprosić. Teraz bym już poszła, ale nie ma do kogo i śniegu już nie ma.

Inną okazję, którą przegapiłam to nauka jazdy konnej. Strasznie chciałam się nauczyć. Jakieś 30 lat temu była w parku niedaleko szkółka. Ja pieniądze niby miałam, ale też czekałam, czekałam, aż zlikwidowali. Nie nauczyłam się też jeździć na nartach i już się nie nauczę. Podobnie z pływaniem. Pływam bardzo słabo i boję się głębokiej wody. Prawa jazdy też nie zrobiłam, a miałam okazję. Teraz za duży ruch na drogach i się boję. Studiów też nie mam. Całe życie z wszystkim zwlekałam i teraz tylko żal, że tyle wrażeń przegapiłam. Z jazdą konną niekoniecznie. Jest szkólka nie tak daleko i już tam dzwoniłam:) Przemyślę... Sąsiad mnie zawiezie jakby co. Koni się okropnie boję... Często miałam sny, że jeżdżę i teraz jeszcze mam. Wiem, że oznaczają co innego, ale uczucie było cudowne. Zwierzęta kocham. Kiedyś nawet chciałam mieć konia. No zobaczymy. Pani w szkólce pytała o sprawność. Powiedziałam o jodze i krótkich spacerach. Stwierdziła, ze ok. Obym się tylko odważyła. Na początek jest spacerek po lesie. Jak się spodoba to zaczyna się nauka. Nie wiem czy mi się uda wsiąść na konia... Nóg nie mam za mocnych i ciało ciężkie. To jeszcze jeden powód, żeby schudnąć i nie męczyć biednego konia. :)

Kupiłam poradnik dla początkujących o nauce jazdy konnej...:)

Kupiłam kotom nową mokrą karmę na próbę. Karma nie najdrozsza, bez zbożowa i nie ma po niej biegunek. Koty jedzą chętnie. No zobaczymy. Smilę lubiły, ale coś ostatnio na miskach zostaje. Zmieniłam im też żwirek. Moze niespodzianek na podłodze w ubikacji będzie mniej.  Teraz już jest mniej odkąd nie ma Onusi i Mruczusia.. Kuwet jest 6 a kotów 7  z tego 2 wypróżniają się tylko na podłogę w pokoju dziennym... Do kuwet ani myślą.

Wczoraj w nocy spadł śnieg, ale rano już częściowo stopniał. Spacer nie był już w zimowej scenerii takiej na sto procent zimowej. Był dłuższy niż normalnie, bo chciałam Mikusia zmęczyć i chyba się udało.:) Spacer był podczas lekkiej mzawki niecałe 2,5 km. Trasa częściowo ta co często plus dodatkowo nieuczęszczana w niedzielę droga wśród drzew. Później szeroka ścieżka po lesie i błocie:).  Spotkaliśmy tego wściekłego psa. Nie było gdzie uciec, a opiekunka z trudem go utrzymała, aż stawał na dwóch łapach tak się rwał. Pomógł facet, który  z nia był.

***

dotknęłam twojego spojrzenia

marzeniom wyrosły skrzydła

są jak ptaki

wzlatują wysoko ku słońcu

powiedz

czy potrafisz przytulić moje serce

czy szacunek dla ciebie coś znaczy

czy tkliwość jest ważna

a bliskość

a może cenisz niezależność

gardzisz kompromisami

wrogości nie wyczułam

na razie

może być ukryta głęboko pod maską

delikatności i taktu

tak bywa

powiedz

wiersz został wyróżniony...:)