Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
8 z przodu! JUPIIII!

Dzisiaj na wadze zobaczyłam...

 8 z przodu!

Jakiś czas temu nigdy nie pomyślałabym, że to mi się uda.

Dzisiaj pogoda jesienna. Lubię takie dni. Tyle, że nastroj od kilku dni jest bardzo jesienny. Jeszcze niedawno pisałam, jaka to ja jestem szczęśliwa, a przyszły gorsze dni. Wrócił jakiś żal.. No cóż, będą lepsze i gorsze dni. Tak naprawdę to gorsze dni mam odkąd znam K. Ostatnio mniej dzwoni, mniej pisze, ciągle nie ma czasu. Mówi, że przyjedzie, a dzień później, że nie. Z wesela też się chyba próbuje wykręcić. Jeszcze niedawno mówił, że na pewno pójdzie, a teraz coś, że jest wpisany w grafik, że to, czy tamto. Nie będę się prosić, ale jestem zawiedziona, bo zaprosiłam go na 2,5 miesiąca przed weselem, mówił, że na pewno pójdzie. Niby taki męski, a strasznie niesłowny. A dla mnie słowność jest bardzo ważna. Coś mi się wydaje, że to taki troszkę typ lovelasa.. Samiec Alfa.. Dobrze, że nie doszło do niczego więcej.. Albo może sama się nakręcam. 

Ale cóż, jednego jestem pewna. Jeśli facetowi zależy, to zawsze znajdzie czas, żeby chociaż zadzwonić. Szczególnie kiedy ma przez cały tydzień urlop, prawda? Nagle zmienił front. Z osoby, która jest kochana i czula, stał się gościem, który caly czas robi aluzje seksualne. Mam jakąś tam swoją godność wypracowaną przez lata i kogoś, kogo ledwie znam na pewno nie zamierzam prosić o spotkanie, czy go wymuszać, czy robić wyrzuty, że się nie odzywa. Chyba to po prostu nie ta osoba, ta jedyna. Będzie mi przykro, kiedy ta znajomość przestanie istnieć, bo w jakimś tam stopniu się przywiązałam.. Ale straciłam już bardziej cenne dla mnie rzeczy, poza tym ja naprawdę chwili obecnej nie mam siły i ochoty na domysły, na wzdychanie do kogoś, co do kogo nie ma pewności, czy nie robi ze mnie głupiej.. Bo czasem tak się czuję.

Muszę sobie czasem przypominać, że to ja jestem ważna. Że on ani żaden facet nie jest na tyle cudowny, żebym na samym początku znajomości musiała znosić jakieś dziwne zachowania, olewania, kręcenie, zbywanie.. Nie, nie, nie, jestem tak fajna, że to on ewentualnie powinien o mnie zabiegać i udowadniać mi, że jest fajny. Nie odwrotnie.

Myślałam kiedyś, że nowe znajomości pozwalają zaleczyć serce. Okazuje się, że jeszcze pogarszają sytuację. Człowiek uzmysławia sobie, jak brakuje mu kogoś obok. Nie kogokolwiek, bo nie jestem desperatką. Ale kogoś ukochanego. Było już tak dobrze, a znowu jakieś doły.

No nic, ważne, że dieta idzie. Dostałam się dodatkowo na studia, ale stresuję się. Myśli o K. i wszystkich innych facetach odsuwam na bok, to jest czas realizacji i inwestowania w siebie. A takie przelotne nawet znajomości gdzieś mi to wszystko zaburzają.