Temat: Rodzicielstwo, trudy, zmęczenie, kiedy będzie lepiej?

Oczywiście, dlatego trzeba dostosowywać trening pod konkretną rasę. Chodziło mi też o takie podstawy jak zostawanie samemu w domu, nie niszczenie, umiejętność chodzenia na smyczy, brak ucieczek i ogólne posłuszeństwo. To się tyczy wszystkich psów bez względu na rasę.

Właśnie nie :) Ja mam dwójkę i różnice były widoczne od początku. Tak jak pisałam - jedno przyklejone do cycka, wiecznie absorbujące, łóżeczko parzyło w plecy ;), budzące się w nocy gigantyczną ilość razy tylko po to żeby wziąć cycka do gęby, adhdowiec do kwadratu odkąd zaczął chodzić. Zresztą nawet jak leżał jako niemowlak to wiecznie machał rączkami i nóżkami. Co chwilę coś innego robił, czym innym się bawił, zero skupienia na jednej czynności. Tak do 3 roku życia po rodzinie krążyła anegdotka, że nie umie chodzić, bo zawsze biegał. Jak nie stał w miejscu, to biegł gdzieś - nawet po domu. Serio zobaczyć go jak po prostu idzie tempem chodzenia graniczyło z cudem. Córka z kolei od razu było widać, że jest spokojniejsza. Mało marudziła, mało płakała. Odłożona do łóżeczka rozglądała się dookoła, zasypiała sama. Jadła jak była głodna - max 10 minut i odsuwała głowę od piersi. Zawsze była bardziej skupiona, potrafiła się bawić dłużej jedną rzeczą. To jest zabawne jak patrzę nawet na spacery porównując ten sam wiek. Syna od skończenia 2 roku życia nie dało się wsadzić do wózka - wózek robił dla mnie za przewoźnik zakupów, żebym mogła mieć wolne ręce w razie czego, bo on syn się przemieszczał w ułamku sekund z prędkością światła dookoła mnie i wbiegniecie na ulicę pod auto byłoby kwestią czasu ;) On najpierw robił, potem się rozglądał czy myślał ;) Trzeba było mieć oczy w okół głowy. Córka z kolei szła grzecznie koło mnie a widząc auto (nawet takie zaparkowane np na chodniku ale stojące na naszej drodze) łapała mnie za rękę :P W wieku 1,5-2 lat! Sama z siebie. I jak mówię - dzieci wychowywane tak samo, tak samo im tłumaczyliśmy wszystko itp. Ja widziałam różnice między nimi od samego początku mino że byli niemowlętami czy nawet już na etapie noworodkowym gdzie teoretycznie dzieci głównie jedzą i śpią to już było widać w takich małych i większych czynnościach. Oczywiście całe późniejsze wychowanie ma wpływ na dzieci jakimi będa ludźmi itp. i nie powinno się zwalać na "bo on tak ma więc nie ma sensu nic mu tłumaczyć" ale też nie powinno się komuś wymawiać, że coś zrobił źle i dlatego ma takie dziecko, bo wcale nie musiał zrobić źle - tylko taki trafił się egzemplarz :) To nie jest taka całkowita tabula rasa, że możemy kształtować dowolnie dziecko bo jednak dochodzą czynniki jednostkowe, cechy charakteru itp.

jedyne, co z wychowywania psa można zastosować do wychowywania cżłowieka, jest cierpliwość i konsekwencja. I tak, małych ludzi należy wychowywać, ale też należy uwzględniać ich cechy indywidualne. Na przykład to, że ludzie bywają wysokowrażliwi. Albo miewają ADHD i tutaj "tresura" prowadzi do złamania człowieka, a nie o to rodzicom idzie. 

masz malutkie 1,5 roczne dziecko i słyszysz że inne w tym wieku same się bawią? Serio?

masz normalne dziecko i ten etap trzeba przetrwać. Potem każdy etap jest na inny sposób trudny ale i ciekawy. 

ja mam już 18latka i tak, mnóstwo czasu dla siebie ale  za to we własnym domu jestem bezlitośnie krytykowana i prowadzę dyskusje co mi niepotrzebnie ciśnienie podnoszą. Chętnie bym się zamieniła czasami z kimś kto ma młodsze dziecko

Bardzo indywidualna sprawa, jestem mamą 10 latka, u nas była ulga kiedy syn skończył 4 lata. Powodzenia i trzymaj się, przetrwasz. 

Nie znam dziecka 1,5 rocznego, które bawi się samo i nie potrzebuje uwagi dorosłego :)

Dzieci są różne- niektóre mniej, niektóre bardziej wymagające. Tobie trafił się wrażliwy egzemplarz :) Pamiętaj, że wszystko kiedyś minie, nawet najtrudniejsze dni. Mocno przytulam, bo wiem jakie emocje targają zmęczonymi matkami :)

Myślałaś może, żeby skonsultować te zachowania z jakimś specjalistą? Oczywiście może być to po prostu wyjątkowy wrażliwiec, ale może warto poszukać źródła takiego zachowania :)

Mam dwójkę różnych dzieci. Syn po 2 miesiącach spał jak susel całą noc. 2 drzemki w ciągu dnia. Ze względu na ciężki poród nie mogłam go za bardzo nosić. Od początku był ciekawski. Uwielbiał zabawki a szczególnie klocki. Potrafił sam się zabawić. Mogłam wiele rzeczy przy nim ogarnąć. Mówić zaczął jak miał 1.5 roku. Z sikaniem gorzej bo w wieku 2.5 lat na nocnik a na 3 lata oddał smoka. Był odważny. Z chęcią chodził do przedszkola a potem do szkoły. W wieku 5 lat czytał pisał i liczył. Uwielbiał książeczki edukacyjne. Teraz jest zbuntowanym nastolatkiem w technikum i czasem mam go ochotę wysłać na księżyc bo jego główne priorytety to komputer o sen. 

Corka do 3 roku życia nie przespała ani jednej nocy. Jak drzemka w dzień to 15 minut. Wszędzie za mną najpierw pełzala potem chodziła. Nawet do kibelka nie szło wejść. Nie interesowały ją zabawki ani książeczki. Wszystko na nie. W przedszkolu wycofana. Pierwszą klasę zaczęła zdalnie bo pandemia. Poszła bez umiejętności czytania pisania i liczenia. Nie chciała robić kaligrafii, zadań domowych. Ciągle ją głowa bolała i co chwilę dzwonili do mnie ze szkoły. Na wycieczkach szkolnych wyła. I zaczęła się 4 klasa. Nie to dziecko. Otwarła się na wszystko. Chłonie książki jak gąbki. Z polskiego bryluje. Robi zadania domowe różne projekty. Pisze opowiadania. Z matmą gorzej bo jest humanistka ale wyciągnęła na 4. Chętnie uczestniczy w szkolnych wycieczkach i nawet w tym roku 2 tygodnie obozu zaliczyła. Za chwilę 5 klasa a ona już ma zeszyty podpisane. A tak się martwiłam co z nią będzie. 

Droga autorko mam nadzieję że twoje dzieciątko dojrzeje do tego aby zająć się samym sobą. Cierpliwości a wszystko będzie dobrze 

Ja tylko dodam jeszcze od siebie dziel na pół co inne matki mówią o swoich wyjątkowych dzieciach poliglotach, większość z tego to bzdury, które źle mogą wpłynąć na radość z macierzyństwa. Mój syn teraz jest dużo mniej problemowy, uczy się wzorowo, a to że co chwilę się przytula i nie daje o sobie zapomnieć no cóż ja zaakceptowałam to, że mój syn jest WWO i taki już zostanie;) w jego wrażliwości widzę bardzo dużo plusów.

no ja jako użytkownik myślę, że Daga ma małą wiedzę o żyjących istotach, zwłaszcza ssakach. Przecież nawet pies ma swój temperament. A dzieci to już zupełnie są różne, od urodzenia.