Temat: 6-tkowa odNOWA 1 września - 1 grudnia 2012

Filippa - żadna tajemnica. Jestem na 6-tygodniowej kuracji warzywno-owocowej. Realizuję ją bez odstępst i wpadek 24h/dobę 7 dni w tygodniu i mam rezultaty. Potrzebowałam  2 lata by znaleźć siłę na ponowną walkę z kilogramami ale teraz wiem że dam radę.

jerzokb - jesteś niezawodna - dzięki za tabelki 

a co do tekstów: "kawy,kawy mi trzeba, bo nie przetrwam..." albo "jestem mięsożerna" to wina tego że kawa i mięso uzależniają nas od siebie tak jak słodycze i ciasta. Jak już raz je zjemy to chcemy więcej i częściej. 2 tygodnie temu wypijałam 4 kawy dziennie i jadłam mięso codziennie po kilka razy, głowoa bolała mnie co drugi dzień, reagowałam na zmiany pogody, czułam się ociężała i leniwa, nie miałam na nic ochoty a teraz jestem ciągle w WIELKIM SZOKU że bez kawy, ciast i mięsa czuję się o niebo lepiej. I mówicie co chcecie, ale ja mam zamiar przejśc te 6 tygodni na tej kuracji, co jestem mimo że wydaje się trudna do zrealizowania. Fakt, mam w sobie dużo uporu, bo wytrwałości już mniej, ale ten sposób odżywiania codziennie daje mi nowe nagrody w postaci spadającej wagi i energii do życia. Nie można się BAĆ, że nie dacie rady, że nie wytrzymacie.

 Kiedyś ludzie właśnie tak jedli: to co sami wyhodowali, to co rosło na polu, a mięso było tylko od święta. Owoce i warzywa naturalne, rwane z krzaka podane prosto, nie w wymyślnych super dosmakowanych potrawach, proste w smaku i nieduże porcje - tyle by nie chodzić głodnym i szli w pole do roboty, ciężkiej fizycznej roboty i mieli powera!

a my?siedzimy za biurkami, upraw nie prowadzimy, wszystko w sklepie na wyciągnięcie ręki, i pełno reklam - zjedz snickersa - będziesz miał energię! na każdym rogu kebaby, hot-dogi, cukrzone napoje, soki wszystko słodkie i zamulające... a my to chłoniemy a potem pijemy kawę za kawą by się przebudzić z tego zamulenia organizmu i nic nam mie wychodzi i nic sięnie chce.

Najtrudniej się z tego wyrwać, bo to jest nawet wygodne, takie przysypianie, odliczanie czasu do końca pracy po to by się przenieśc na kanapę w domu, i chciać świętego spokoju.

Sama tak żyłąm ostatnie dwa lata i tyłam, tyłam, nie wiadomo od czego... Teraz wiem że zaczynam żyć. i czuję się dobrze, ba czasami wręcz genialnie! Ale, każdy jest panem własnego losu i może decydować, ja mogę się jedynie z Wami podzielić tym co teraz czuję - więc się dzielę :)