Temat: Chyba coś ze mną nie tak. POMOCY. Proszę ;c

Witam Was, a zarazem chyba żegnam ... Długo oszukiwałam się, że wszystko jest normalnie, dopóki wczoraj przyjaciółka nie przywróciła mnie do pionu. Muszę się przyznać, że od jakiegoś miesiąca mam problem ... Chyba sama ze sobą ... Ze swoją psychiką. Właściwie całe swoje życie planuje pod względem jedzenia ... Kładę się spać, myśląc co zjem jutro, wstaje rano planując już na tydzień, miesiąc co będę jadła ... Ograniczam kalorie jak mogę, obsesyjnie je liczę, mam wyrzuty sumienia ... Zazwyczaj moje menu wygląda tak : jabłko, ćwierć piersi z kurczaka, 100 g warzyw, 1 ogórek, jeśli idę do szkoły dodaję 2 tekturki z sałatą i zielonym ogórkiem. Dziś zjadłam więcej : serek naturalny lekki bieluch, garść czereśni, 4 pierogi z truskawkami, 4 truskawki, 50 g jabłuszka. I co? I mam wyrzuty sumienia. Czuję się ze sobą obrzydliwie. Mimo, że ważę 45 kg przy wzroście 158 cm, po jedzeniu czuję się gruba.Kiedyś ważyłam 64 kg i było mi z tym dobrze. A teraz czuję się wielkim grubasem z brzuchem i dupskiem.Płaczem reaguję, gdy ktoś każe mi jeść. Tak naprawdę to szczęśliwa jestem tylko wtedy, gdy nie jem. Wiem, że robię sobie krzywdę, ale za każdym razem gdy zjem więcej męczą mnie ogromne wyrzuty sumienia. Do tego zanikł mi okres. Chciałabym powalczyć o siebie,póki jeszcze mogę. Potrzebuję pomocy. Chcę jej. Ale nie znam osoby, która by mnie zrozumiała. A w głowie ciągle siedzi jedno : kalorie, jedzenie, waga. I ten cholerny strach przed przybraniem na wadze.