Temat: moja historia, proszę o pomoc!

Witam.
Odchudzanie zaczęłam z wagą 74 kg. Na początku prowadziłam zdrową dietę, ćwiczenia itp... ale im dłużej to trwało, tym więcej rzeczy stawało się 'zakazanymi', a kaloryczność diety ulegała obniżaniu. Doszło do tego, że liczyłam nawet kalorie z ogórka.... Tym sposobem schudłam do 50 kg. Przy wzroście 176 - wyglądałam jak anorektyczka. I wtedy zaczęło się ciągłe gadanie: 'jesteś za chuda, co ty ze sobą zrobiłaś? wyglądasz okropnie. masz anoreksje!' itp. Mój mózg zawsze był nastawiony, że jestem gruba i MUSZĘ schudnąć. A tu nagle wszyscy wmawiają mi, że powinnam przytyć... No i uległam. Zaczęło się od jedzenia po prostu więcej.. potem doszły małe ilości słodyczy... z czasem porcje stawały się coraz większe i większe... i ? I przytyłam już 9 kilo. I dalej tyję.. I nie chodzi już o moją wagę. Moim problemem stało się jedzenie... ciągle myślę tylko o nim. Bez przerwy. Ciągle coś jem, bo przecież 'muszę przytyć' ... i mimo, że wiem, że już nie powinnam, bo już i tak za dużo mi przybyło, to nie umiem przestać jeść! Rozumiem, jakby to było coś zdrowego... ale od 3 tygodni żywię się samymi słodyczami i fast-foodami. To tak, jakbym chciała spróbować wszystkiego, czego tak długo nie jadłam. Najgorsze jest to, że po prostu NIE UMIEM się powstrzymać. Ciągle muszę jeść. Nawet, kiedy nie jestem głodna, nie mam ochoty i apetytu - muszę jeść. Doszły też kompulsy... Dzisiaj np zjadłam :
-bułka pszenna z miodem
-drożdżówka z kruszonką
-drożdżówka z marmoladą
-10 rogalików francuskich
-5 ciastek francuskich z cukrem
-pizzerke
-bagietkę
-całą maślankę straciatellę
-10 gałek lodów
- 4 rogaliki drożdżowe
- 4 miseczki płatków czekoladowych + mleko z cukrem
- drożdżówkę z nutellą
- bułkę pszenną z masłem, wędliną i kukurydzą
- talerz pomidorowej + udko kurczaka
- nektarynkę
- 10 śliwek
- jabłko
- amerykankę
- serek homogenizowany
- ciastka belvita
-trochę winogronu
- garść orzechów
- kilka suszonych daktyli
- 5 rurek z czekoladą

Jezus.. sama nie wierzę, że tyle zjadłam. A to i tak nie był najgorszy dzień ...
Dziewczyny, błagam o pomoc! już nie wiem co robić. Ciągle jem i tyję w oczach! Na początku naprawdę miałam apetyt na te słodycze.. ale w tym momencie nawet kiedy nie chcę, to po prostu muszę to zjeść! nie umiem tego wytłumaczyć. to jest silniejsze ode mnie. Nawet jak sobie postanowię, że od jutra jem zdrowo i regularnie , to kiedy tylko poczuję głód, po prostu idę do sklepu i kupuję pełno ciastek, drożdżówek i innych syfów. I jem wszystko naraz, dopóki nie zemdli mnie do tego stopnia,  że kolejny kęs mógłby skończyć się zwróceniem treści żołądkowej. Codziennie wydaję minimum 30 zł na jedzenie....
Ostatnio nawet uciekłam z lekcji, żeby się najeść...już nie daję rady.
Jeszcze miesiąc temu wyglądałam fajnie.. a teraz? Znowu ten okropny tłuszcz na brzuchu.. znowu nogi ocierają się o siebie... znowu będę gruba. Bo teraz obrosłam w tłuszcz - nie w mięśnie.
Codziennie płaczę, bo już sobie nie radzę.. nie mam pomysłu co mogę zrobić, żeby zacząć żyć normalnie i nie myśleć obsesyjnie o jedzeniu.. a może bycie grubasem jest mi pisane? może nie powinnam odmawiać sobie słodyczy i innych PYSZNYCH rzeczy ? I żyć sobie w zgodzie z fałdami wylewającymi się po bokach.. już sama nie wiem czy wolę być chuda, czy jeść :(