Temat: Grubas się popłakał.

Nikt Ci kebabów nie wpychał, no chyba że tak samo jak biedna Play_Hard_Work_Hard miałaś.

nie slaids ja na nikogo nie zrzucam winy wiem że sama sobie jestem winna nikt inny... ale od poniedziałku się ogarnęłam i mam nadzieję że wytrwam.

ja podczas 4 letniego zwiazku przytyłam prawie 20 kg....;/;/ 

Spokojnie bejbiblues będzie dobrze. Najważniejsze jest to, że dostrzegłaś problem i chcesz z nim walczyć. Najważniejsze to ogranicz te kebaby, frytki i inne takie niedobre przysmaki :D Raz w miesiącu czy co drugi tydzień pozwól sobie na coś niezdrowego, żebyś nie oszalała, a po nocy nie śniły Ci się goniące Cie kawałki pizzy czy kebaby :P Fajnie, że nie opychasz się na noc to już jest +. Wprowadź więcej warzyw i owoców do diety. Super, że zaczęłaś ćwiczyć. Za niedługo zobaczysz wyniki swoich starań. Będzie dobrze. Nie poddawaj się i walcz o siebie.

Dasz radę! Jesteś młoda, szybko wyregulujesz metabolizm, trochę ruchu i już! :-)

Weź się w końcu w garść dziewczyno, bo do sety nie daleko! Teraz możesz mieć pretensje sama do siebie czemu waga 78kg pokazuje.
Dieta to sposób odżywiania na całe życie, więc zmień podejście do tego. Najpierw dojrzej do odchudzania, odpowiedz sobie sama na pytanie czy chcesz schudnąć, podobać się sobie, czuć i być zdrową czy chcesz się obżerać do rozpuku i to jest dla Ciebie ważniejsze.
Zacznij małymi krokami eliminować złe nawyki, a z czasem przywykniesz do nich i z każdym diem będzie Ci łatwiej. Dasz radę!!! :)

Który to raz się nad sobą użalasz i nic z tego nie wynika?

Twój facet był potworem, serio.

Eukaliptusku widzę, że robisz postępy. Nareszcie działasz a nie tylko użalasz się  nad sobą i jesz kebaby.
Trzymam kciuki aby to trwało dłużej niż tydzień.

Super jesteście dziewczyny, taka ironia, te żarciki, mistrzostwo, nie ma co!

Owszem, nikt jej do "gęby" jedzenia nie pchał, ale wiem, co to presja, wilczy głód i niepohamowanie.
Sama, jak poznałam mojego TŻ, olbrzymio przytyłam. Poczułam się pewna siebie, piękna, miałam wygląd gdzieś i nie tylko wygląd. Nie myślałam ani o regularnym ani o zdrowym jedzeniu, wychodząc gdzieś nie zastanawiałam się, czy mogę zjeść 3 kawałki pizzy na kolację, czy nie. Kiedy kupowaliśmy w sklepie colę, nie biegałam histerycznie po markecie, krzycząc, że ja chcę wodę mineralną. Bo po prostu o tym nie myślałam. Przy romantycznych kolacjach nie jadłam warzyw gotowanych na parze, patrząc jak ukochany wcina spaghetti carbonarę, bo chyba bym się zaśliniła. Nie byłam też świadoma tego, czym jest zdrowe odżywianie, nie byłam świadoma swego ciała i nie widziałam, że tyję, bo mnie to nie obchodziło, bo po prostu plułam szczęściem.
Dzisiaj wiem, że to był błąd, wtedy nie wiedziałam. Człowiek uczy się na błędach.
I wcale nie musi być tak, że ktoś nam wpycha coś do buzi, po prostu nie wszystko kręci się w okół jedzenia.
Autorka postu też uczy się na błędach, zrozumiała co robi źle i bierze się za siebie. Za to jej chwała i pozostaje tylko życzyć powodzenia.
Nie każdy ma te same motywacje i nie każdy zawsze pozostaje przy zdrowym rozsądku.