Temat: okiełznać zwierzaka

to są zburzenia odżywiana, to sie leczy

tyle to wiem i zaczęłam leczenie. Jednak liczyłam, ze są osoby którym udało się to juz pokonać i mogą pomóc mi radą.

jkabym czytala o sobie. w domu, w normalne dni jem jak normalny czlowiek. ale na ipmrezach ze znajomymi, rodzinnych spotkaniach...pochlaniam masakryczne ilosci jedzenia. i jest podobnie..."jedz, taka chuda jestes, nei zaszkodzi ci". a jak wezme do ust jeden kawalek ciasta do skoncze moze na 10:/ na szczescie jest juz znacznie lepiej u mnie. bylo juz kilka spotkan przy jedzeniu gdzie sie nie nazarlam. a moja metoda jest po prostu stanowcze mowienie NIE. mam w nosie co inni pomysla. nie bedzie mi nikt mowil co mam jesc. jest to trudne, ale z czasem przychodzi coraz latwiej. nie zawsze wychodzi, zaliczylam juz kilka wpadek...ale generalnie jest lepiej

czyli najważniejsze jest pracowanie nad swoją silną wolą?
Z jednej strony dobrze powiedzieć NIE, ale z drugiej gospodarzom często jest tak przykro- starają się Cię ugościć, przygotowują się nieraz kilka dni, a Ty nawet nie próbujesz. Ehhh to ta chora polska goscinność...

Moim zdaniem to kwestia silnej woli. i wiem ze gospodarzom moze byc przykro. wiec to nie jest tak ze nie zjem nic, zjem troche salatki czy kawalek w miare chudego miesa. staram sie stronic wlasnie od wszelkich ciast i slodyczy. bo tak jak pisalam, siegam po kawalek i potem juz jest koniec...zre do momentu w ktorym czuje ze pekne:/ bo wiesz...ja zjem kilka kawalkow ciasta a potem przez tydzien czasu mam wyrzuty sumienia..czy to jest tego warte? a z reguly mowie ze zje sie czuje po tlustych ciastach i juz temat sie konczy :P
kiedys bylam taka glupia ze nic nie mowilam, po prostu jadlam pomimo tego ze nie chcialam...bo glupio bylo mi odmowic. do dzisiaj pamietam jak moja kierowniczka w pracy miala imieniny. kupila ciasto...rozne rodzaje. zjadlam wszystkie jakie polozyla mi na talerzyk. i do konca dnia tak mnie zoladek bolal ze nie wiedzialam co mam ze soba zrobic. ja naprawde nie jem normalnie smazonych mies, plackow, tortow, salatek z majonezem...wiec dlaczego mam to zjesc bedac u kogos w gosciach? nie jem takich rzeczy i juz i uwazam ze ten gospodarz powinien to zrozumiec. a skoro nie moze tego zaakceptowac jego problem. to tak jakby zmuszczac wegetarianina do zjedzenia miesa.

a jak Ci się udało wypracować tę silną wolę? Jak stopujesz tego zwierzaka? Bo jak już na momencik się we mnie uaktywni to całkowicie przepadam...



he he ale zawsze łatwiej zwalić na coś innego niż przyznać, że to ja jestem wariatem ;) Hmmm, chyba nie mam z kim porozmawiać, oprócz psychiatry. Bo tylko specjalista, albo inna chora osoba jest mnie w stanie zrozumieć... Czemu się nie dziwie, gdyż jak zrozumieć, że taka przyziemna sprawa jak jedzenie może kogoś przerastać? Rodzina i przyjaciele widzą e mam problem, starają się mi pomóc, ale absolutnie nie rozumieją....

jak mi sie udalo...przede wszystkim napewno jeszcze do konca nad soba nie panuje. zdarzylo sie mi sie w przeciagu ostatnich 3 miesiecy zalicztcyc 2 wpadki gdzie pochlanialam wszystko co mialam w zasiegu wzroku. niemniej jednak bylo to w dni kiedy towarzyszyl mi duzy stres i sadze ze w glownej mierze to on obudził tego wlasnie zwierzaka. ja po prostu sama sobie "wbijam" do glowy ze nie musze tego jesc, ze nie chce taka byc. przed kazda impreza nastawiam sie psychicznie ze nie bede jesc ani ciezkich mies ani ciast. bo wiem ze to sie nie skonczy na jednym kawalku..a przeciez chce byc chuda! a ja niestety nie jestem z tych ktorzy moga jesc wszystko i nie tyja. za duzo trudu i wysilku kosztowalo mnie zrzucenie tych kilku kilogramow. i te kilka kawalkow ciasta zdecydowanie nie jest warte tego, zeby sie znowu tak meczyc. no i ja przede wszystim raczej nie kusze sie nawet na jeden kawalek ciasta....bo tak jak Ty..po prostu przepadam. jeszcze na tyle nie mam wypracowanej silnej woli zeby umiec powiedziec stop....umiem narazie nie siegac po kaloryczne rzeczy