Temat: Pomóżcie Kompulsywnej

Ciężko coś doradzić bez podstawowych informacji. Waga? Wzrost? Aktywność? Odchudzasz się? Jak często masz napady? Ile kalorii jesz w "normalne" dni, bez napadów? Jakiś przykładowy jadłospis?

Co można doradzić, kiedy jedyne twoje zainteresowanie to jedzenie? Chyba nawet z małymi dziećmi można chodzić na długie spacery, iść coś porobić w ogrodzie, w polu...ludzie kiedyś na wsi nie siedzieli w domu tylko dlatego, że posiadali dziecko(i dalej nie siedzą- wiem bo mam trochę sąsiadów z dzieciakami). Jakieś może zajęcia dzieciakom wymyślać i brać w nich udział, trochę posprzątać, jakoś zagospodarować sobie czas-no przecież nie można cały dzień zajmować się w kółko gotowaniem? Po co dojadasz po dzieciach? Albo gotuj mniej skoro nie zjadają, albo resztki dawaj jakimś zwierzakom, zamrażaj albo wywalaj na kompost, a nie robisz za śmietnik po wszystkich.Jesli sama nie ogarniesz że jesz tylko o konkretnych godzinach i tylko konkretną ilość posiłków, a pomiędzy nimi nic to nie opanujesz tego...Potrzebujesz naprawdę twardego reżimu kiedy wolno ci zjeść-moim zdaniem.

Fakt faktem jak człowiek siedzi w domu, w dodatku musi gotować to najciekawszym zajęciem jest jedzenie...

Ale możliwe że jesteś niedożywiona - tzn. możesz nawet miec nadwagę ale jesli jesz bezwartościowo albo za mało wartościowo to wiele Twojemu organizmowi brakuje i to objawia się napadami obżarstwa. To samo się dzieje gdy je się za mało kalorii względem swojego wzrostu, wagi i aktywności

Ja nie bardzo zrozumiałam - zaniedbujesz dom, bo gotujesz i dojadasz po dzieciach? Co ma jedno z drugim wspólnego? 

Chyba że chodzi o to, że przez opiekę nad dziećmi i przygotowywanie obiadów nie masz już po prostu czasu i siły na porządki, diety i aktywność, no to ok. Natomiast uważam, że małe dzieci to nie jest wytłumaczenie. Z dziećmi można pójść na spacer, można im zorganizować jakieś zajęcia w domu lub na zewnątrz. Naprawdę wielu ludzi ma dzieci i muszą jakoś ogarniać.

Na Twoim miejscu na początek skonczyłabym z dojadaniem po dzieciach.

albo totalne lenistwo , albo jakie oslabienie przez brak witamin, mineralow, moze witaminy D - wybierz sie na konkretne badania, by sprawdzic czy nie powinnas uzupelnic mineralow. Brak witamin moze byc powodem takiego rozleniwienia/wiecznego zmeczenia. Jesli sa braki , to ulozyc swiadoie diete , nadgonic tabletkami i zabrac sie za siebie. Nie rozumiem jak mozna bedac z dwojka dzieci ograniczyc sie tylko do gotowania i jedzenia, pranie robi w sumie pralka. Otrzasnij sie z tego marazmu. Majac mozliwosc posiadania ogrodu zawsze byloby zajecie - ten wymaga pracy caly rok a cieszy swoimi warzywami , owocami, zrob z dziecmi rabate na przyszly rok , posadz jakies truskawki - bedziecie sie razem ceszyli i bedzie co robic.

Przyjrzałabym się diecie + wprowadziła konkretne pory posiłków. Po prostu jesteś przyzwyczajona do jedzenia non stop i żołądek jest rozpuszczony. Musisz się odzwyczaić od podjadania- ciężko będzie na początku. No i przyjrzałabym się diecie- czy nie brak jest witamin. Dodatkowo zrobiłabym przynajmniej morfologii i zastanowiła się czy przypadkiem nie jesteś czymś przytłoczona, wymęczona (siedziałąm w domu wiem, że to jest nużące) i to zajadasz. Bo moim zdaniem problemy mogą być 2: psychiczny (zajadanie złych emocji i nudy), przyzwyczajenie do żucia nonstop i fizyczny- zła dieta nie pokrywająca zapotrzebowania i dlatego ciąglę podżerasz.

znajdz sobie jakies zajecie 

to co opisujesz nie ma nic wspólnego z zachowaniami kompulsywnymi. To kwestia bezrefleksyjnego, nieregularnego jedzenia, do czego zoładek się dostosował. Zacznij od nie dojadania po dzieciach. To ogólnie dośc koszmarny nawyk z wielu powodów, ale posiłek ma być posiłkiem, a Ty nie jesteś śmietnikiem. Kwestia paru tygodni takiego rozsadnego podejścia z szacunkiem do żywności i jej spozywania i powinno Ci się wszystko pieknie unormowac.