Ja powiem tak (bo też jestem z tych co mogą żyć tylko o kanapkach): do nie jedzenia chleba trzeba się powoli przyzwyczaić. Jeśli na raz narzucisz za dużo ograniczeń odbiegających od Twojego codziennego stylu życia to nic z tego nie wyjdzie. U mnie zadziałało powolne ograniczenie pieczywa i innych węgli, ale to była zmiana trwająca przeszło rok. Powoli nauczyłam się, że mogę się najeść innymi rzeczami niż węgle. 

Powoli zwiększałam ilość różnych warzyw, aż doszłam do połączeń idealnych pod moje smaki i równocześnie kombinowałam z różnymi źródłami białka, aż opracowałam takie składy posiłków, kiedy spokojnie mogę ograniczyć ilość węgli na rzecz białka i tłuszczy i czuć się tak samo najedzona jak po kanapce. A nawet bardziej. Teraz z perspektywy czasu widzę, że zwykłe kanapki sycą na krócej niż moje teraźniejsze posiłki.

Ja powiem tak (bo też jestem z tych co mogą żyć tylko o kanapkach): do nie jedzenia chleba trzeba się powoli przyzwyczaić. Jeśli na raz narzucisz za dużo ograniczeń odbiegających od Twojego codziennego stylu życia to nic z tego nie wyjdzie. U mnie zadziałało powolne ograniczenie pieczywa i innych węgli, ale to była zmiana trwająca przeszło rok. Powoli nauczyłam się, że mogę się najeść innymi rzeczami niż węgle. 

Powoli zwiększałam ilość różnych warzyw, aż doszłam do połączeń idealnych pod moje smaki i równocześnie kombinowałam z różnymi źródłami białka, aż opracowałam takie składy posiłków, kiedy spokojnie mogę ograniczyć ilość węgli na rzecz białka i tłuszczy i czuć się tak samo najedzona jak po kanapce. A nawet bardziej. Teraz z perspektywy czasu widzę, że zwykłe kanapki sycą na krócej niż moje teraźniejsze posiłki.