Temat: Post przerywany - sukces i ozdrowienie? Próbowaliście?

przymusowa napisał(a):

Coś chyba baaardzo nie doczytałaś, szczególnie o autofagii. Nie bardzo rozumiem po co ciągle szukać jakiś "cudownych metod" zamiast po prostu prawidłowo jeść. Jeżeli chodzi o przerwę to zawsze istniała naturalna "dobowa" i nie bardzo kumam po co z tym cudować. Jeżeli śpisz 7-8 godz, jesz tak jak się powinno ostatni posiłek min. 3 godz. przed snem już jest przynajmniej 11 godz. Zakładam, że od razu po otwarciu oczu rano też sobie nic do buzi nie wciskasz. Jestem na nie jeżeli przerwa ma być większa niż 14 godz, max sporadycznie 15. Z wielu powodów - od metabolizmu, przez jakość trawienia, po prosty fakt, że np. przy długim zaleganiu żółci w woreczku zwiększamy ryzyko tworzenia kamieni. No i takie okna to jeszcze z mojego punktu widzenia potężna głupota - od kilku lat jestem na odżywianiu intuicyjnym a wszelkie takie sztuczności je wykluczają. Właściwie działające ciało z nierozwalonym metabolizmem potrafi upomnieć się samo o dawkę energii w czasie kiedy jej potrzebuje. Nie sztuką jest upośledzić metabolizm, zaburzyć sobie ośrodek odczuwania głodu i go w zasadzie nie odczuwać. Nie sztuką jest również niewłaściwym składowo odżywianiem rozchwiać go do stanu permanentnego odczuwania głodu. Sztuką jest mieć ciało w równowadze i potrafić jego potrzeby właściwie interpretować i zaspokajać.

Naturalna! napisał(a):

Wiesz co, to jest zagadnienie tak bardzo skomplikowane i niezrozumiane, że narosło wokół tego mnóstwo "bajek" i nadinterpretacji. Nie można mówić w ogóle o jakimś jednym rodzaju autofagii dla wszystkich, bo nawet jeśli spełnisz określone przez innych warunki stosując IF, to możesz w ogóle nawet nie zbliżyć się do autofagii. Dlaczego? Bo ona tak naprawdę zależy od wielu czynników, kurczę, nie mam za bardzo ochoty o wszystkim tutaj Ci pisać, bo serio mnóstwo tego, ale jeśli myślisz, że zaczynając IF 18:6 i ciągnąc go przez miesiąc osiągniesz cudowne stany samozjadania (autofagii) to Cię rozczaruję. Tak to nie działa.

Szybko napiszę tylko, że autofagię można zainicjować po 3 dniach głodówki, czego Ci nie polecam robić bez przygotowania i nie wiedząc, kiedy kobieta może w ogóle pościć w zależności od dni cyklu, a to ma niekiedy duże znaczenie. 17 godzin niejedzenia nie oznacza jeszcze, że Twoje ciało właśnie aktywowało autofagię. Wiesz co, teraz nie mam na to czasu, ale przygotuję na ten temat osobny wpis za niedługo, bo to jest bardzo ważna kwestia, która mnie również dotyczy.

Ja Ci tylko na zakończenie napiszę, że osiągałam autofagię na różne sposoby i to jest stan NIESAMOWITY!!! Tak, to jest taki rodzaj funkcjonowania jakby na turbodoładowaniu. Energii człowiek ma więcej niż zwykle, śpi mniej niż zwykle i wstaje pełen mocy, czyli coś zupełnie przeciwnego, do mojego normalnego budzenia się bez powera.

Na obecnym urlopie udało mi się przez tydzień osiągnąć ten stan i wspominam go z nostalgią. Za jakiś czas zamierzam wrócić do działań, które zapewnią mi autofagię, bo to zupełnie inny wymiar funkcjonowania.

Przepraszam, że nie piszę tu szczegółów, ale to zbyt dużo, żeby zmieściło się w formie odpowiedzi na forum. To zasługuje na osobny wpis w moim pamiętniku, który zresztą i tak miałam w planach, tylko ciężko mi się zmobilizować do poruszenia tego tematu, ale jak Cię te sprawy interesują, to poczekaj, za jakiś czas dam głos ;)

Ps. metabolizm nie zwalnia po 2,3 dniach głodówki jak napisała koleżanka wyżej, nie wierz w takie prawdy objawione ;)

przymusowa napisał(a):

Naturalna, bez znaczenia dla organizmu i metabolizmu pozostaje 72 godz. Powyżej zwalnia bądź może zwolnić i to obalone nie jest. A że zwalnia najlepszym dowodem jest fakt, że większość kobiet stosujących posty, diety, IF obrywa potem przy próbach powrotu do normalnego trybu posiłków zwyżką kg czy nawet sporym jojo i rozpaczliwie natychmiast wraca do cięcią kcal czy IF. To nie dzieje się z powietrza a właśnie z powodu metabolizmu. Ciało nie jest głupie - kiedy nie wie co się dzieje zwalnia i magazynuje. I wiesz co, przeczytałam kilka publikacji zwolenników i stosujących Iow carb. Tylko dwóch czy trzech uczciwie przyznało, że jeżeli wybierze się tę drogę i będzie trwało w niej dłużej (bo jasne, że 2/3 tygodnie nikomu kuku raczej nie zrobią) to przy powrocie do normalnego odżywiania oberwie się zwyżką w o wiele szybszym tempie niż by to nastapiło w innym wypadku. I lojalnie uprzedzali, że dla chcących utrzymać stabilne efekty to raczej życiowy wybór drogi. I to też widać po wpisach kobiet które nagle przestają być na niskowęglowodanowych dietach. A zresztą spójrz na siebie - jesz raz dziennie czy dwa - nie tyjesz - trzymasz wagę. Zaczynasz jeść więcej lub częściej - nagle masz zwyżkę kompletnie nieuzasadnioną ilością przyjętych kcal i znowu wskakujesz w jakieś tryby (kilkudniowych postów, jedzenia raz dziennie itd.) żeby utrzymać wagę. Oczywiście, kto chce i lubi może się w to bawić - tylko, że niektórzy (szczególnie z rodzinami, dziećmi) mogą takiego reżimu jaki Ty sobie nakładasz nie wytrzymać a potem jest rozpacz i powrót w większą ilością kg do zrzucenia niż była przedtem. Zdaje się, że autorka wątku już też oberwała jojo po poście - to chyba powinno dać do myślenia w kwestii wyboru kolejnej drogi.I absolutnie nie jestem też za tym żeby wsuwać cały czas :) Nie jestem też za jakimś sztucznym systemem 4 czy 5 posiłków dzienniei itd. Prawidłowe odżywianie naturalnie zapewnia nam te kilkanaście godzin odpoczynku od jedzenia.

przymusowa napisał(a):

Naturalna, bez znaczenia dla organizmu i metabolizmu pozostaje 72 godz. Powyżej zwalnia bądź może zwolnić i to obalone nie jest. A że zwalnia najlepszym dowodem jest fakt, że większość kobiet stosujących posty, diety, IF obrywa potem przy próbach powrotu do normalnego trybu posiłków zwyżką kg czy nawet sporym jojo i rozpaczliwie natychmiast wraca do cięcią kcal czy IF. To nie dzieje się z powietrza a właśnie z powodu metabolizmu. Ciało nie jest głupie - kiedy nie wie co się dzieje zwalnia i magazynuje. I wiesz co, przeczytałam kilka publikacji zwolenników i stosujących Iow carb. Tylko dwóch czy trzech uczciwie przyznało, że jeżeli wybierze się tę drogę i będzie trwało w niej dłużej (bo jasne, że 2/3 tygodnie nikomu kuku raczej nie zrobią) to przy powrocie do normalnego odżywiania oberwie się zwyżką w o wiele szybszym tempie niż by to nastapiło w innym wypadku. I lojalnie uprzedzali, że dla chcących utrzymać stabilne efekty to raczej życiowy wybór drogi. I to też widać po wpisach kobiet które nagle przestają być na niskowęglowodanowych dietach. A zresztą spójrz na siebie - jesz raz dziennie czy dwa - nie tyjesz - trzymasz wagę. Zaczynasz jeść więcej lub częściej - nagle masz zwyżkę kompletnie nieuzasadnioną ilością przyjętych kcal i znowu wskakujesz w jakieś tryby (kilkudniowych postów, jedzenia raz dziennie itd.) żeby utrzymać wagę. Oczywiście, kto chce i lubi może się w to bawić - tylko, że niektórzy (szczególnie z rodzinami, dziećmi) mogą takiego reżimu jaki Ty sobie nakładasz nie wytrzymać a potem jest rozpacz i powrót w większą ilością kg do zrzucenia niż była przedtem. Zdaje się, że autorka wątku już też oberwała jojo po poście - to chyba powinno dać do myślenia w kwestii wyboru kolejnej drogi.I absolutnie nie jestem też za tym żeby wsuwać cały czas :) Nie jestem też za jakimś sztucznym systemem 4 czy 5 posiłków dzienniei itd. Prawidłowe odżywianie naturalnie zapewnia nam te kilkanaście godzin odpoczynku od jedzenia.