Temat: strach przed emocjami

Mój problem może wydać Wam się błahy, ale mi naprawdę uprzyksza życie. Mam 18 lat. Nie potrafię okazywać emocji, paraliżuje mnie strach na samą myśl, że miałabym komuś powiedzieć, co czuję. Jeszcze większy niepokój wzbudza we mnie myśl, że ktoś będzie MNIE dażył uczuciem, okazywał, co czuje i oczekiwał tego samego. Jak łatwo się domyślić ta blokada powoduje, że nie potrafię stworzyć związku z żadnym chłopakiem, a jeśli już coś się między nami dzieje staram się unikać spotkań, rozmów, wmawiam sobie różne rzeczy byleby tylko zniechęcić się do niego. Podobnie jest z przyjaźnią. Koleżanki żalą mi się, a ja tylko słucham i doradzam. Nie potrafię otworzyć się przed nikim i chociażbym kipiała od nadmiaru emocji nie jestem w stanie 'wygadać się'. W moim domu nie rozmawia się o emocjach, a jeśli już to tylko o negatywnych - że mama jest zmęczona i 'ma dość', bo nikt jej nie pomaga czym wzbudza we wszystkich poczucie winy albo tata jest zły bo np. brudne naczynia leżą w zlewie. Poza tym od zawsze byłam wychowywana w przekonaniu, że 'okazywanie emocji jest oznaką słabości'. Wiadomo, nikt nie chce być uznawany za słabeusza, tym bardziej dziecko... Jedynie z babcią rozmawiałam o tym, co czuję i była ona jedną osobą, której powiedziałam i od której usłyszałam 'kocham Cię'. Gdy 2 lata temu umarła przechodziłam prawdziwe załamanie, bo dla mnie skończyło się wówczas wszystko. I gdy całe dnie leżałam w łóżku albo na podłodze płacząc moi rodzice wściekali się zamiast mi pomóc. Od ponad dwóch lat nie rozmawiałam z nikim szczerze o uczuciach i chyba powoli wariuję. Mimo to nie potrafię otworzyć się przed osobami, którym naprawdę ufam. Nie wiem już, co robić