Temat: Ile to bedzie

A nie możesz się wyprowadzić i mamie jakiejś opiekunki/pomocy zorganizować na kilka h dziennie  ? Moi zdaniem nie dogadacie się, ludzie w tym wieku się nie zmieniają. Ja nie potrafiłabym tak żyć nawet wiele spraw puszczając mimo uszu i stawiając matkę przed faktem dokonanym. Miałabym dośc tych walk, histerii , szantaży itd. 

Ale jak chcesz to próbuj...

Ja bym mamie wyraźnie powiedziała, że jestem z nią, bo niedomaga, a nie dlatego, że jestem dzieckiem uzależnionym finansowo i mentalnie od rodzica, więc w takiej sytuacji to jest dom was dwojga i każda ma pewne prawa.

Powiedziałabym, ale nie na drodze szantażu tylko na zasadzie krótkiej informacji, że jak się nie dogadacie to niestety tak się żyć nie da i dla dobra was obojga będziesz musiała się wyprowadzić. Tylko takie coś powiedziałabym jeśli faktycznie miałabym w planach taki krok , a nie tylko,żeby postraszyć. 

Moi zdaniem ona rozumuje tak, że Ty mieszkasz u niej i obowiązują jej zasady i faktycznie tak by było gdyby nie to, że chodzi o pomoc schorowanej kobiecie.

P.S.

Jeżeli nie chodzi o finanse i masz możliwość samodzielnego zamieszkania, a w takiej sytuacji dalej nie chcesz się od matki uniezależnić i jakiejś opieki jej zorganizować, aby żyć własnym życiem to czas odciąć pępowinkę i dorosnąć. Wiek matki i choroba to mogą być tylko wytłumaczenia.

Jest przecież wielu dorosłych ludzi mających rodziny , swoje domy i niekoniecznie po latach zamieszkują ze starszymi schorowanymi rodzicami zostawiając wszystko, swoje życie  tylko organizują gdzieś blisko rodzicom lokum, aby do nich wpadać z pomocą, albo właśnie jakąś opiekunkę. 

W ogóle jak sobie wyobrażasz tworzenie własnej rodziny w takich warunkach ? 

Moze napisz do niej list. Bedzie musiała go przeczytac. Napisz jej o tym wszystkim, wypisz argumenty, których do tej pory nie byłaś wstanie wypowiedzieć i to jak sie czujesz.

Jedyne co moge Ci napisac - okaz jej serce, Ty tez jako dziecko bylas absorbujaca.

Gdyby to była zdrowa osoba, rozwiazanie byloby proste. Ale nie jest.

Absolutem jest miłość matki do dziecka, a nie odwrotnie. Ta relacja ma się opierać na czymś więcej niż tylko wdzięczności za dzieciństwo. Niejedna z nas miała boskie dzieciństwo i cudowne wsparcie od rodziców, ale to nie oznacza, że w dowód wdzięczności mamy poświęcić za to swoje życie. Dziewczyna ma 26 lat i bez zgody matki boi się głębiej odetchnąć, bo być może mama będzie niezadowolo

Proszę Cię matka autorki nie jest chora psychicznie itp. ani nie jest małym  dzieckiem poznającym dopiero świat i uczącym się wzajemnych relacji  jest zdrową na umyśle dorosłą kobietą, która odpowiada za swoje zachowania i czyny . 

B R A W O !!!

Dobra, wynieść się ona zawsze zdaży, jak już nie da rady, tym bardziej że ma wsparcie w narzeczonym. To najłatwiejsze rozwiązanie. Brawo Autorko za wysiłki. Doskonale cie rozumiem. Naprawdę prawie z każdym można sobie ułożyć znośne stosunki, sprawę bardzo ułatwia wewnętrzna pewność i zdecydowanie, a tego właśnie nabywasz. No a jak nie dasz rady to trudno. 

Dokladnie tak!Zgadzam sie

Jest samolubną egoistką

mialam napisac to samo - oprocz te go ze nie jestem terapeuta , hahaha, ale pedagogiem. Wyprowadz sie , jesli potrzebuje kypygodniu jej ja zapewnic - pod warunkiem ze nie bedzie tego czasu wykorzystywac na swoje lamenty.