Temat: trudne rozstania

Ja zakończyłam kiedyś związek w drodze na koncert, czekając na autobus. Zbierałam się do tego od kilku miesięcy, autobus się spóźniał, on zaczął marudzić, a ja uświadomiłam sobie, że ten moment dobry, jak każdy inny i że jeśli przeciągnę sprawę dłużej, stracę do siebie szacunek. Zerwałam, a autobus dalej nie nadjeżdżał, więc nastąpiło kilka bardzo trudnych minut.

Poznalismy się w moje urodziny i rozstaliśmy w moje urodziny 11 lat później. 

Ostatnie rozstanie najgorsze- napisał tylko, że poznalismy się w nieodpowiednim momencie i przestał się odzywać... 

W sumie jedyne takie niefortunne zerwanie to mialam przed sesja. Zwiazek 6 letni, z planami na malzenstwo po studiach, ale jak sie okazalo tylko z mojej strony. Facet odstawil mi numer po ktorym stwierdzilam, ze to serio nie ma najmniejszego sensu. Nie mam pojecia jak zaliczylam te sesje, bo mam 3 tygodnie praktycznie wyciete z zyciorysu, mimo, ze to byla moja decyzja. Naryczalam sie jak glupia, ale zerwania nie zalowalam i nie zaluje. 

On raczej tez nie biorac pod uwage fakt, ze jest teraz zakonnikiem 🤪

Nigdy z nikim nie zerwałam. To oni zrywali ze mną. Ale na dobre mi wyszło :)

Rozstanie nr 1 - pierwszy rok studiów, chłopak z liceum poszedł za mną na studia. Zakomunikowałam rozstanie na środku chodnika przed akademikiem. Pierwsza jego reakcja to płacz, błaganie. Potem zaczęły się pogróżki, wyzwiska i groźby. Wtedy już kręcił się koło mnie inny chłopak, który chciał stanąć w mojej obronie i wdał się w pyskówkę z tym ex. Umówili się na "solo" i była bijatyka między akademikami, a ludzie w akademikach stali w oknach i byli świadkami tej "akcji". 

Rozstanie nr 2 - facet, po usłyszeniu, że to koniec, dostał szału i się na mnie rzucił (zostałam uderzona, była też szarpanina).

Rozstanie nr 3 - cały związek był pasmem rozstań i powrotów, ale ostateczne rozstanie nastąpiło, kiedy się okazało, że chłopak mnie okradł, a gdy zauważyłam, że brakuje pieniędzy to je podrzucił w jakieś z d*py miejsca i wmawiał, że jestem roztrzepana i sama je tam dałam. Po moim całkowitym urwaniu kontaktu pisał mnóstwo bardzo długich maili i papierowych listów, które mi podrzucał na wycieraczkę. Wysyłał zdjęcia pokrwawionej ręki. Pisał, że się rzucił pod autobus i wysyłał karty ze szpitala i zdjęcia rentgenowskie połamanej nogi. Na urodziny powiesił mi różę na klamce i zostawił połamany gips przy samochodzie.

W sumie mam więcej takich historii, ale wątpię czy są one pokrzepiające. ;)

Mialam podobnie. Moja pierwsza milosc zerwala ze mna miesiac przed licencjatem. Dwa tyg przeryczalam. Potem stwierdzilam, ze nie wytrzymam w tym miescie ani minuty dluzej, niz musze. Wzielam sie w garsc, zdalam nienajgorzej licencjat i wyprowadzilam sie do Niemiec. Dlugo mialam zlamane serce, ale teraz po tylu latach moglabym mu za to podziekowac :D 

Mnie raz facet rzucił po tym jak pękła nam gumka i ja zaczęłam panikować, bo martwiłam się co będzie jeżeli nie uda mi się zdobyć tabletki "po" - mieliśmy po 19 lat, to był środek nocy z soboty na niedzielę. Nigdy po tym już nie mieliśmy ze sobą żadnego kontatku - i dobrze.

Czasami po latach sie okazuje, te rozstanie tó najlepsza rzecz jaka nas spotkala:) 

Niezaleznie od okolicznosci, jest trudno, sa rozne emocje, placz - a pozniej jakies dzialanie, zmiany, wyjazdy i  oby juz tylko lepszy zwiazek:) albo odkrycie nowych pasji. Niekazdy musi byc sprawany.

Rozstałam się z chłopakiem w rocznicę. Długo nam się nie układało ale próbowałam to ratować. W tym samym czasie zapisałam się na wymarzony kurs językowy. Nie mieszkaliśmy razem, więc w rocznicę spotkaliśmy się jak zawsze. Ja miałam ochotę się gdzieś przejść, on chciał ja spędzić w łóżku. W końcu się pokłóciliśmy, on wypomniał mi ten kurs bo zarabiając więcej niż on, powinnam wydawać pieniądze na niego a nie na siebie. Poczułam się jak bankomat. Więcej się nie widzieliśmy.