Temat: Bezdzietni znajomi,rodzina a wspolne spotkania

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

do tej pory ja bylam ta bezdzietna znajoma, fakt faktem nie rozumialam do konca I nie bylam do konca wyrozumiala, no bo jesli sie ich nie ma to sie nie zrozumie, koniec, kropka.

A co tu jest do rozumienia? Jak się umawia na kawę i plotki z koleżanką, to dziecko zostawia się pod czyjąś opieką, a nie ciągnie ze sobą, koniec, kropka. I gdybym miała dziecko, to tak bym wlasnie robiła, tu nie ma żadnej filozofii. Co innego większe spotkania - na takich dzieci mi zupełnie nie przeszkadzają, bo zawsze jest ktoś, z kim w danej chwili można gadać i kto nie biegnie za potomkiem.

Można nie mieć z kim zostawić dziecka 

Nigdy? Jak nie mam z kim zostawić dziś, to przekładam spotkanie na inny dzień.

Karolka_83 napisał(a):

awokdas napisał(a):

believe.in.yourself napisał(a):

Ja również jestem bezdzietną lambardziadą, lubię dzieci, planuję w przyszłości, ale strasznie mnie irytuje, kiedy ktoś nie zwraca uwagi na swoje dziecko, ?nie panuje nad nim? - w kontekście nie zwraca uwagi na nie, gdy na przykład krzyczy w niebogłosy na środku sklepu czy w restauracji. Wśród znajomych jest tych dzieci niewiele, raz na rok mogę przeżyć nawet kilka na raz, ale najbardziej chyba ten brak rekacji mnie irytuje. Kiedy dziecko na przykład uderza czymś bardzo energicznie i długo w podłogę, a rodzic nie reaguje. Albo z lenistwa, albo przyjmuje taką taktykę i liczy, że dziecko się uspokoi (z moich obserwacji jest ona kompetnie nieskuteczna).A z drugiej strony - coś, co jeszcze bardziej mnie dziwi - że ludzie z małymi dziećmi bardzo się ograniczają, na przykład co do formy spędzania wolnego czasu czy wakacji i mówią: ?No my to nie możemy jechać na wakacje, bo Antek jest niegrzeczny, to by była udręka...? A to dziecko w rzeczywistości wcale nie jest takie nieznośne. Kompletnie tego nie rozumiem, ale może dlatego, że bardzo obawiam się zostania ?Madką-Polką? i w ogóle ?mamą-na-pełen-etat?. Aczkowliek może życie zweryfikuje moje podejście i tez zamknę się w domu, nie będę nigdzie wyjeżdżać, zrezygnuję z fryzjera, siłowni i kosmetyczki, ?bo dziecko?. ;)

Co do tych wakacji, to szczerze mowiac tez nie bardzo bym miala chec jechac z dzieckiem, ktore jest "niegrzeczne", bo placisz ciezkie pieniadze, dluga podroz a nic nie odpoczniesz.. bedzie tak jak w domu, tylko w innym miejscu. Nie poplywasz, nie pojdziesz wieczorem na kolacje czy po gorach nie bardzo pochodzisz, no bo trzeba to dziecko pilnowac, niesc jak sie zmeczy, bedzie marudzic I humor ci zepsuje. Bylismy raz na wakacjach I bylo dziecko 4 letnie wlasnie, w efekcie oni sami z nim szli gdzies a my sami, tam gdzie z takim dzieckiem nie bardzo isc (z w/w powodow). Tzn nie mowie, ze wszyscy tacy sa, sa ludzie co podrozuja po swiecie z malymi dziecmi i nic im to nie robi. Kazdy sie sam musi przekonac.

My też przez długi czas nie jeździliśmy na wakacje. Powodów było kilka:1.Ogrom rzeczy jakie trzeba wziąć: ubrania to pal sześć, bo zawsze sie bierze, ale jeszcze (w zależnosci od wieku dziecka) a to nocnik a to nakładkę na kibel, a to 2 wielkie paczki pieluch, jakieś zabawki, reklamówkę lekarstw (serio, wczesniej nigdy nic nie brałam a nagle trzeba wziać inhalator bo może się rozchoruje - to skąd wezmę bo przeciez nie kupię drugiego na wakacjach bo bezsensu, coś do inhalacji -bo na receptę, coś na oparzenia słoneczne, na komary, maść na odparzenia, woda morska, no masa, masa:P). Serio, w zależnosci od wieku, to był cały bagażnik rzeczy wszelakich2.Również w zalezności od wieku dziecka pytanie zasadnicze - co bedziemy robić i jak? Póki dziecko w wózku - to trochę ograniczone te wyjazdy, bo nie wszedzie z dzieckiem wjedziesz (ok sa nosidła i chusty, ale też na dłuższą metę upierdliwe) - całodzienne chodzenie po górach odpada, na plażę - też srednio - bo piach i dwa, że nie wystawisz niemowlaka na ostre słońce. Jak raczkuje - kurde po brudnych podłogach będzie łaził - kto wie co kto tam robił :P No trzeba miec oczy dookoła głowyW każdym razie pierwszy nasz wyjazd był jak młodsza córka miała 3 lata a i tak pojechali z nami moi rodzice, bo raz, że chcieli spędzić z wnukami trochę czasu a dwa, że my też chcieliśmy żeby urlop był wypoczynkiemTak się mówi, ale na prawde łatwiej ogarnąć się po prostu w swoim domu, gdzie masz wszystko pod ręką, nie musisz targac wszystkiego ze sobą, masz wszystko w mieszkaniu ogarniete pod dziecko, zaslepione kontakty, rzeczy niebezpieczne poza zasięgiem dziecięcych rąk itp. W nowym miejscu musisz zwracać uwagę na wszystko to, co w domu masz już po prostu ogarnięte. Teraz jest nam łatwiej, bo wiele rzeczy odpadło - nie trzeba wozić. Dzieci już odpieluchowane, nie sikają w majty, więc nie trzeba brac zapasu ubrań. Prawda jest taka, że ubrania to pół biedy. Z dzieckiem do lat powiedzmy 2-3 jest tak, że czy jedziesz na weekend czy na 2 tygodnie, to ilość rzeczy do wzięcia jest prawie taka sama. Bo te ubrania, wśród tej całej sterty wszystkiego, to tylko ułamek :P Oczywiście sa ludzie, któzy się nie przejmują na zapas i biorą tylko niezbędne rzeczy, ale ja jestem z tych co mają wszystko na każdą okoliczność bo nie wyobrażam sobie biegania w nocy w nieznanym miejscu i szukaniu np apteki czy sklepu ;) Teraz też się nam łatwiej jeździ, bo dzieci są większe - zajmą się zabawą - trzeba tylko mieć na nich oko ale nie trzeba być z nimi 24h, ogarniać ich, zajmowac cały czas. Ale generalnie podsumowując, to nam się łatwiej wypoczywało w domu niż na wyjeździe - było to po prostu łatwiejsze do pewnego momentu. Poza tym cieżko mi sobie wyobrazić jakbyśmy na ten urlop mieli jechac z bezdzietnymi. To jest inny w ogóle level :) Ja sama nie majac dzieci, dużo sobie wyobrażałam i zazwyczaj te wyobrażenia okazały się błędne :P

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

do tej pory ja bylam ta bezdzietna znajoma, fakt faktem nie rozumialam do konca I nie bylam do konca wyrozumiala, no bo jesli sie ich nie ma to sie nie zrozumie, koniec, kropka.

A co tu jest do rozumienia? Jak się umawia na kawę i plotki z koleżanką, to dziecko zostawia się pod czyjąś opieką, a nie ciągnie ze sobą, koniec, kropka. I gdybym miała dziecko, to tak bym wlasnie robiła, tu nie ma żadnej filozofii. Co innego większe spotkania - na takich dzieci mi zupełnie nie przeszkadzają, bo zawsze jest ktoś, z kim w danej chwili można gadać i kto nie biegnie za potomkiem.

Można nie mieć z kim zostawić dziecka 

Nigdy? Jak nie mam z kim zostawić dziś, to przekładam spotkanie na inny dzień.

Można u nie mieć nigdy. No ja nie miałam jaj były mniejsze,  potem jak poszły do przedszkola to większość znajomych była w tym czasie w pracy.  

Nie wchodzę w Twoją sytuację rodzinną, bo wiem, że różnie się układa... Ale w takim razie nie chodziłaś nigdy do lekarza? Na zakupy? Co, gdybyś trafiła na przykład do szpitala? I jeszcze tak w ramach wyjaśnienia - gdyby moja przyjaciółka znalazła się w sytuacji, że zostaje z dzieckiem zupełnie sama, to nie tylko będę się z nią spotykać razem z dzieckiem, ale jeszcze zrobię wszystko, żeby jej pomóc i trochę odciążyć. Ale jeśli ktoś ma męża/partnera, innych bliskich, a nie potrafi wygospodarować dla mnie godziny bez "bombelka", to ja jednak podziękuję.

awokdas napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

do tej pory ja bylam ta bezdzietna znajoma, fakt faktem nie rozumialam do konca I nie bylam do konca wyrozumiala, no bo jesli sie ich nie ma to sie nie zrozumie, koniec, kropka.

A co tu jest do rozumienia? Jak się umawia na kawę i plotki z koleżanką, to dziecko zostawia się pod czyjąś opieką, a nie ciągnie ze sobą, koniec, kropka. I gdybym miała dziecko, to tak bym wlasnie robiła, tu nie ma żadnej filozofii. Co innego większe spotkania - na takich dzieci mi zupełnie nie przeszkadzają, bo zawsze jest ktoś, z kim w danej chwili można gadać i kto nie biegnie za potomkiem.

Można nie mieć z kim zostawić dziecka 

Nigdy? Jak nie mam z kim zostawić dziś, to przekładam spotkanie na inny dzień.

Az nigdy sie nie spotkasz lub raz na ruski rok, bedzie ci brakowalo spotkan. Poza tym zaczna sie telefony twoje lub osoby, ktora z dzieckiem jest. Na tyle sie znamy na ile nas sprawdzono a piszesz tak pewnie. To, ze napisalam, ze sie nie wie, dopoki sie dziecka nie ma to nie jest obelga.

awokdas napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

do tej pory ja bylam ta bezdzietna znajoma, fakt faktem nie rozumialam do konca I nie bylam do konca wyrozumiala, no bo jesli sie ich nie ma to sie nie zrozumie, koniec, kropka.

A co tu jest do rozumienia? Jak się umawia na kawę i plotki z koleżanką, to dziecko zostawia się pod czyjąś opieką, a nie ciągnie ze sobą, koniec, kropka. I gdybym miała dziecko, to tak bym wlasnie robiła, tu nie ma żadnej filozofii. Co innego większe spotkania - na takich dzieci mi zupełnie nie przeszkadzają, bo zawsze jest ktoś, z kim w danej chwili można gadać i kto nie biegnie za potomkiem.

Można nie mieć z kim zostawić dziecka 

Nigdy? Jak nie mam z kim zostawić dziś, to przekładam spotkanie na inny dzień.

Można u nie mieć nigdy. No ja nie miałam jaj były mniejsze,  potem jak poszły do przedszkola to większość znajomych była w tym czasie w pracy.  

Nie wchodzę w Twoją sytuację rodzinną, bo wiem, że różnie się układa... Ale w takim razie nie chodziłaś nigdy do lekarza? Na zakupy? Co, gdybyś trafiła na przykład do szpitala? I jeszcze tak w ramach wyjaśnienia - gdyby moja przyjaciółka znalazła się w sytuacji, że zostaje z dzieckiem zupełnie sama, to nie tylko będę się z nią spotykać razem z dzieckiem, ale jeszcze zrobię wszystko, żeby jej pomóc i trochę odciążyć. Ale jeśli ktoś ma męża/partnera, innych bliskich, a nie potrafi wygospodarować dla mnie godziny bez "bombelka", to ja jednak podziękuję.

Kochana poczekaj, skad masz pewnosc, ze bedzie tak jak sobie zakladasz? A jak "trafi" ci sie dziecko, ktore bedzie zzyte z toba bardzo albo nawet ty nie bedziesz sie czula komfortowo zostawiajac go? Jest wieeeeele mozliwosci jak moze byc. Juz wiecej nie dyskutuje bo to bez sensu.

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

do tej pory ja bylam ta bezdzietna znajoma, fakt faktem nie rozumialam do konca I nie bylam do konca wyrozumiala, no bo jesli sie ich nie ma to sie nie zrozumie, koniec, kropka.

A co tu jest do rozumienia? Jak się umawia na kawę i plotki z koleżanką, to dziecko zostawia się pod czyjąś opieką, a nie ciągnie ze sobą, koniec, kropka. I gdybym miała dziecko, to tak bym wlasnie robiła, tu nie ma żadnej filozofii. Co innego większe spotkania - na takich dzieci mi zupełnie nie przeszkadzają, bo zawsze jest ktoś, z kim w danej chwili można gadać i kto nie biegnie za potomkiem.

Można nie mieć z kim zostawić dziecka 

Nigdy? Jak nie mam z kim zostawić dziś, to przekładam spotkanie na inny dzień.

Można u nie mieć nigdy. No ja nie miałam jaj były mniejsze,  potem jak poszły do przedszkola to większość znajomych była w tym czasie w pracy.  

Nie wchodzę w Twoją sytuację rodzinną, bo wiem, że różnie się układa... Ale w takim razie nie chodziłaś nigdy do lekarza? Na zakupy? Co, gdybyś trafiła na przykład do szpitala? I jeszcze tak w ramach wyjaśnienia - gdyby moja przyjaciółka znalazła się w sytuacji, że zostaje z dzieckiem zupełnie sama, to nie tylko będę się z nią spotykać razem z dzieckiem, ale jeszcze zrobię wszystko, żeby jej pomóc i trochę odciążyć. Ale jeśli ktoś ma męża/partnera, innych bliskich, a nie potrafi wygospodarować dla mnie godziny bez "bombelka", to ja jednak podziękuję.

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

do tej pory ja bylam ta bezdzietna znajoma, fakt faktem nie rozumialam do konca I nie bylam do konca wyrozumiala, no bo jesli sie ich nie ma to sie nie zrozumie, koniec, kropka.

A co tu jest do rozumienia? Jak się umawia na kawę i plotki z koleżanką, to dziecko zostawia się pod czyjąś opieką, a nie ciągnie ze sobą, koniec, kropka. I gdybym miała dziecko, to tak bym wlasnie robiła, tu nie ma żadnej filozofii. Co innego większe spotkania - na takich dzieci mi zupełnie nie przeszkadzają, bo zawsze jest ktoś, z kim w danej chwili można gadać i kto nie biegnie za potomkiem.

Można nie mieć z kim zostawić dziecka 

Nigdy? Jak nie mam z kim zostawić dziś, to przekładam spotkanie na inny dzień.

Można u nie mieć nigdy. No ja nie miałam jaj były mniejsze,  potem jak poszły do przedszkola to większość znajomych była w tym czasie w pracy.  

Nie wchodzę w Twoją sytuację rodzinną, bo wiem, że różnie się układa... Ale w takim razie nie chodziłaś nigdy do lekarza? Na zakupy? Co, gdybyś trafiła na przykład do szpitala? I jeszcze tak w ramach wyjaśnienia - gdyby moja przyjaciółka znalazła się w sytuacji, że zostaje z dzieckiem zupełnie sama, to nie tylko będę się z nią spotykać razem z dzieckiem, ale jeszcze zrobię wszystko, żeby jej pomóc i trochę odciążyć. Ale jeśli ktoś ma męża/partnera, innych bliskich, a nie potrafi wygospodarować dla mnie godziny bez "bombelka", to ja jednak podziękuję.

Kochana poczekaj, skad masz pewnosc, ze bedzie tak jak sobie zakladasz? A jak "trafi" ci sie dziecko, ktore bedzie zzyte z toba bardzo albo nawet ty nie bedziesz sie czula komfortowo zostawiajac go? Jest wieeeeele mozliwosci jak moze byc. Juz wiecej nie dyskutuje bo to bez sensu.

Dzieci raczej mieć nie będę. A jeśli jesteś uzależniona od obecności dziecka, to jest to problem z psychiką, niestety. Poza tym takie uwiązanie nijak się ma do tego, co napisałam, czyli przykładowo wyjścia do lekarza. Ciągniesz dziecko ze sobą do dentysty albo gina? Czy może przestalas chodzić, "bo dziecko"?

awokdas napisał(a):

Karolka_83 napisał(a):

awokdas napisał(a):

believe.in.yourself napisał(a):

Ja również jestem bezdzietną lambardziadą, lubię dzieci, planuję w przyszłości, ale strasznie mnie irytuje, kiedy ktoś nie zwraca uwagi na swoje dziecko, ?nie panuje nad nim? - w kontekście nie zwraca uwagi na nie, gdy na przykład krzyczy w niebogłosy na środku sklepu czy w restauracji. Wśród znajomych jest tych dzieci niewiele, raz na rok mogę przeżyć nawet kilka na raz, ale najbardziej chyba ten brak rekacji mnie irytuje. Kiedy dziecko na przykład uderza czymś bardzo energicznie i długo w podłogę, a rodzic nie reaguje. Albo z lenistwa, albo przyjmuje taką taktykę i liczy, że dziecko się uspokoi (z moich obserwacji jest ona kompetnie nieskuteczna).A z drugiej strony - coś, co jeszcze bardziej mnie dziwi - że ludzie z małymi dziećmi bardzo się ograniczają, na przykład co do formy spędzania wolnego czasu czy wakacji i mówią: ?No my to nie możemy jechać na wakacje, bo Antek jest niegrzeczny, to by była udręka...? A to dziecko w rzeczywistości wcale nie jest takie nieznośne. Kompletnie tego nie rozumiem, ale może dlatego, że bardzo obawiam się zostania ?Madką-Polką? i w ogóle ?mamą-na-pełen-etat?. Aczkowliek może życie zweryfikuje moje podejście i tez zamknę się w domu, nie będę nigdzie wyjeżdżać, zrezygnuję z fryzjera, siłowni i kosmetyczki, ?bo dziecko?. ;)

Co do tych wakacji, to szczerze mowiac tez nie bardzo bym miala chec jechac z dzieckiem, ktore jest "niegrzeczne", bo placisz ciezkie pieniadze, dluga podroz a nic nie odpoczniesz.. bedzie tak jak w domu, tylko w innym miejscu. Nie poplywasz, nie pojdziesz wieczorem na kolacje czy po gorach nie bardzo pochodzisz, no bo trzeba to dziecko pilnowac, niesc jak sie zmeczy, bedzie marudzic I humor ci zepsuje. Bylismy raz na wakacjach I bylo dziecko 4 letnie wlasnie, w efekcie oni sami z nim szli gdzies a my sami, tam gdzie z takim dzieckiem nie bardzo isc (z w/w powodow). Tzn nie mowie, ze wszyscy tacy sa, sa ludzie co podrozuja po swiecie z malymi dziecmi i nic im to nie robi. Kazdy sie sam musi przekonac.

My też przez długi czas nie jeździliśmy na wakacje. Powodów było kilka:1.Ogrom rzeczy jakie trzeba wziąć: ubrania to pal sześć, bo zawsze sie bierze, ale jeszcze (w zależnosci od wieku dziecka) a to nocnik a to nakładkę na kibel, a to 2 wielkie paczki pieluch, jakieś zabawki, reklamówkę lekarstw (serio, wczesniej nigdy nic nie brałam a nagle trzeba wziać inhalator bo może się rozchoruje - to skąd wezmę bo przeciez nie kupię drugiego na wakacjach bo bezsensu, coś do inhalacji -bo na receptę, coś na oparzenia słoneczne, na komary, maść na odparzenia, woda morska, no masa, masa:P). Serio, w zależnosci od wieku, to był cały bagażnik rzeczy wszelakich2.Również w zalezności od wieku dziecka pytanie zasadnicze - co bedziemy robić i jak? Póki dziecko w wózku - to trochę ograniczone te wyjazdy, bo nie wszedzie z dzieckiem wjedziesz (ok sa nosidła i chusty, ale też na dłuższą metę upierdliwe) - całodzienne chodzenie po górach odpada, na plażę - też srednio - bo piach i dwa, że nie wystawisz niemowlaka na ostre słońce. Jak raczkuje - kurde po brudnych podłogach będzie łaził - kto wie co kto tam robił :P No trzeba miec oczy dookoła głowyW każdym razie pierwszy nasz wyjazd był jak młodsza córka miała 3 lata a i tak pojechali z nami moi rodzice, bo raz, że chcieli spędzić z wnukami trochę czasu a dwa, że my też chcieliśmy żeby urlop był wypoczynkiemTak się mówi, ale na prawde łatwiej ogarnąć się po prostu w swoim domu, gdzie masz wszystko pod ręką, nie musisz targac wszystkiego ze sobą, masz wszystko w mieszkaniu ogarniete pod dziecko, zaslepione kontakty, rzeczy niebezpieczne poza zasięgiem dziecięcych rąk itp. W nowym miejscu musisz zwracać uwagę na wszystko to, co w domu masz już po prostu ogarnięte. Teraz jest nam łatwiej, bo wiele rzeczy odpadło - nie trzeba wozić. Dzieci już odpieluchowane, nie sikają w majty, więc nie trzeba brac zapasu ubrań. Prawda jest taka, że ubrania to pół biedy. Z dzieckiem do lat powiedzmy 2-3 jest tak, że czy jedziesz na weekend czy na 2 tygodnie, to ilość rzeczy do wzięcia jest prawie taka sama. Bo te ubrania, wśród tej całej sterty wszystkiego, to tylko ułamek :P Oczywiście sa ludzie, któzy się nie przejmują na zapas i biorą tylko niezbędne rzeczy, ale ja jestem z tych co mają wszystko na każdą okoliczność bo nie wyobrażam sobie biegania w nocy w nieznanym miejscu i szukaniu np apteki czy sklepu ;) Teraz też się nam łatwiej jeździ, bo dzieci są większe - zajmą się zabawą - trzeba tylko mieć na nich oko ale nie trzeba być z nimi 24h, ogarniać ich, zajmowac cały czas. Ale generalnie podsumowując, to nam się łatwiej wypoczywało w domu niż na wyjeździe - było to po prostu łatwiejsze do pewnego momentu. Poza tym cieżko mi sobie wyobrazić jakbyśmy na ten urlop mieli jechac z bezdzietnymi. To jest inny w ogóle level :) Ja sama nie majac dzieci, dużo sobie wyobrażałam i zazwyczaj te wyobrażenia okazały się błędne :P

O fajnieI, ze to lepiej rozpisalas ;) a jeszczenie a, propos lekow, to tezjest trzeba wiedziec przed wyjazdem gdziw jest w razie W jakis szpital czy lekarz, bo nigdy nic nie wiadomo :/ Albo trzeba szukac domkow, gdzie jest plac.zabaw i wogole atrakcje dla dzieci, na lezaczku sobie nie polezysz, chybaze, zeze na zmiane z mezem ;) nie wiem jak inni, ale ja mam zasade, ze jedno musi byc trzezwe (I tak nie pije ale czasem bym sie napila na wakacjach) itd....Sorry za literowki, tel mi szaleje

awokdas napisał(a):

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

maharettt napisał(a):

kropka36 napisał(a):

awokdas napisał(a):

do tej pory ja bylam ta bezdzietna znajoma, fakt faktem nie rozumialam do konca I nie bylam do konca wyrozumiala, no bo jesli sie ich nie ma to sie nie zrozumie, koniec, kropka.

A co tu jest do rozumienia? Jak się umawia na kawę i plotki z koleżanką, to dziecko zostawia się pod czyjąś opieką, a nie ciągnie ze sobą, koniec, kropka. I gdybym miała dziecko, to tak bym wlasnie robiła, tu nie ma żadnej filozofii. Co innego większe spotkania - na takich dzieci mi zupełnie nie przeszkadzają, bo zawsze jest ktoś, z kim w danej chwili można gadać i kto nie biegnie za potomkiem.

Można nie mieć z kim zostawić dziecka 

Nigdy? Jak nie mam z kim zostawić dziś, to przekładam spotkanie na inny dzień.

Można u nie mieć nigdy. No ja nie miałam jaj były mniejsze,  potem jak poszły do przedszkola to większość znajomych była w tym czasie w pracy.  

Nie wchodzę w Twoją sytuację rodzinną, bo wiem, że różnie się układa... Ale w takim razie nie chodziłaś nigdy do lekarza? Na zakupy? Co, gdybyś trafiła na przykład do szpitala? I jeszcze tak w ramach wyjaśnienia - gdyby moja przyjaciółka znalazła się w sytuacji, że zostaje z dzieckiem zupełnie sama, to nie tylko będę się z nią spotykać razem z dzieckiem, ale jeszcze zrobię wszystko, żeby jej pomóc i trochę odciążyć. Ale jeśli ktoś ma męża/partnera, innych bliskich, a nie potrafi wygospodarować dla mnie godziny bez "bombelka", to ja jednak podziękuję.

Kochana poczekaj, skad masz pewnosc, ze bedzie tak jak sobie zakladasz? A jak "trafi" ci sie dziecko, ktore bedzie zzyte z toba bardzo albo nawet ty nie bedziesz sie czula komfortowo zostawiajac go? Jest wieeeeele mozliwosci jak moze byc. Juz wiecej nie dyskutuje bo to bez sensu.

Dzieci raczej mieć nie będę. A jeśli jesteś uzależniona od obecności dziecka, to jest to problem z psychiką, niestety. Poza tym takie uwiązanie nijak się ma do tego, co napisałam, czyli przykładowo wyjścia do lekarza. Ciągniesz dziecko ze sobą do dentysty albo gina? Czy może przestalas chodzić, "bo dziecko"?

Odpisze. Nie jestem uzalezniona, podalam przyklad, jakie sa mozliwosci.  Jednak nie powiem, ze o nim nie mysle, gdy jestem daleko I tego sie nie da kontrolowac ale tego nie zrozumiesz, bo nie bedziesz miec dzieci, tak samo nie znajdziesz sie w sytuacji, ze twoj misio okazal sie tym grajacym w gry ojcem dziecka ;) nigdy nie wiadomo. (Moj nie gra, odpowiadajac na pytanie).