Temat: Zupełnie Inny Wątek - poznaj tajemnice forumowiczów

1. no no o to. nvm, kropka mnie zraziła do jakichkolwiek dalszych działań. 

1. ten post jest ino w celu wyrzucenia z siebie gorzkich żali.

2. jestem w dołku. dołku wszystkich dołków. pobeczałam się dzisiaj na samym środeczku O'Connell St i tak sobie popłakuję cały dzień. zacznijmy od tego, że złożyłam wczoraj wypowiedzenie. pracuję do końca miesiąca a potem... właśnie co? szef się na mnie od kilku tygodni wyżywał psychicznie. dwa dni byłam najlepszym pracownikiem pod słońcem, na trzeci dzień wszystko się mu zmieniało i albo miał wieczne pretensje, albo obrażony się do mnie nie odzywał. i tak w kółko. najgorzej, że jak on jest niezadowolony to robi wszystko żebyś poczuł się o, taki maluczki. już nie mogłam więcej tej ciągłej huśtawki, nerwy mi zaczynały siadać. więc się zwolniłam. nie mogłam mu jednak powiedzieć jakim jest chamem i manipulantem bo potrzebuję od niego dobrych referencji. chce mi się krzyczeć wniebogłosy, tak mnie boli to jak mnie potraktował po przeszło roku gdzie siedziałam w biurze i do 9 wieczorem, a ani razu się nie upomniałam o nadgodziny. miałam sen wczoraj, że mam broń w kieszeni i idę mu strzelić w jego durny łeb ale drogi nie umiem znaleźć do biurowca. Boże, jak ja go nienawidzę! dalej jest Alex, z którym spędziłam już trzy noce i który oczywista jest wielkim skuśkisynem. jego dziewczyna mieszka na kampusie ucd więc tylko kilka przystanków od naszego domu albo 15 minut spacerkiem, a jednak nie było to dla niego przeszkodą olać ją w Paddy's Day. już nie wspomnę na rzecz czego i jak bezprecedensowo się do mnie tulił w klubie przy reszcie współlokatorów. ja mimo wszystko się czuję winna temu wszystkiemu. choć nic do niego nie czuję i wiem, że to potwornie złe co robimy to dobrze jest czuć bliskość drugiego człowieka. choć przez chwilę. nawet jeśli jest skończonym ch... emocjonalnie jestem wrakiem człowieka. jestem tak okrutnie samotna, że czasem gdy o tym myślę, gardło mi się zaciska i nie mogę przełknąć. mam wrażenie, że jestem kompletnie asocjalna. nie umiem zatrzymać przy sobie przyjaciół, nie idzie mi poznawanie nowych ludzi. tylko w pracy jestem duszą towarzystwa. wiem że nawet moje obecne przyjaciółki czasem się czują przy mnie niezręcznie. tylko on nie. pewnie dlatego, że ma w dupie co myślę i czuję. a myślę, że jestem o włos od załamania psychicznego. pojechałam rankiem do miasta, zadzwoniłam z kafejki do rodziców. powiedziałam im, co w pracy i że się zwolniłam. mama tego nie przyjęła dobrze, zaczęła mi zarzucać, że wyolbrzymiam sytuację jak zwykle, że mam słaby charakter. może mam ale co w takim razie miałam zrobić? pozwolić temu wishy washy palantowi zgnieść resztki mojej pewności siebie? mam jeszcze w sobie na tyle godności, żeby powiedzieć nie gdy czuję, że ktoś mnie próbuje upodlić. gadałam z siorą przez parę minut. ona jest bez dwóch zdań najbliższą mi osobą na całym świecie. gdy byłam w domu na tydzień przed świętami zapraszałam ją do siebie. zaproponowałam, że jej zapłacę za bilety - żeby tylko przyleciała. miała już zapłacony wyjazd do Chorwacji i przeprosiła, że już niestety więcej urlopu by nie dostała. dzisiaj przez telefon mówi mi, że po Chorwacji za dwa miesiące jedzie na 10 dni nad polskie morze. mi zaczął głos drżeć, pytam się jej czy myślała nad odwiedzeniem mnie. wyjechała z wymówkami, że o tym dodatkowym urlopie dowiedziała się w tym tygodniu itd. tak na pewno, kochana, i od razu masz zapłacone wczasy. tego jej jednak nie powiedziałam. mówię jej, że jakbym jej bilety kupiła to ją wizyta u mnie taniej wyjdzie niż w Świnoujściu. "niby tak ale co ja z tego będę miała, wiesz że z pogodą w Irlandii różnie" świat mi się zawalił, wszystkie oczywiste oczywistości, na których myślałam, że mogę zawsze polegać ulotniły się w jednej sekundzie. chwyciłam za słuchawkę mocniej i mówię jej, że faktycznie - co ona by z tego miała. bo przecież spędzenie czasu z młodszą siostrą, zobaczenie jak żyje, czym żyje, to przecież nic w porównaniu z opalenizną. głos mi się całkiem załamał więc ciepnęłam słuchawką i się rozwyłam. tak sobie szłam po głównej ulicy miasta, w tych pięknych wiosennych okolicznościach przyrody szlochając za zasłoną ciemnych okularów. nie wiem jak mam się pozbierać. to jest jeden z najtrudniejszych tygodni w moim życiu. od trzech dni prawie nic nie jadłam, nie spałam, piłam natomiast co wieczór. czuję się jakbym była zupełnie sama na tym świecie i pomijając przygnębienie, to mnie po prostu przeraża. idę do łóżka o czwartej nad ranem a o siódmej jestem całkiem wybudzona. jak tak dalej pójdzie to zacznę znowu brać bioxetin, mam go całą szufladę bo sama odstawiłam. teraz też płaczę, po cichu żeby mnie nie usłyszał przez ścianę. to wszystko jest ponad moje siły.

3.

1. ja i moje problemy pierwszego świata.

1. Vix, ciezka sytuacja :( Moze Frik ma racje i wyjazd gdzies, niekoniecznie do Polski, ale gdziekolwiek, bylby dobrym wyjsciem? Zostawic wszystko na jakis czas, odciac sie, pozbierac sily i nabrac dystansu?
2. Uh, muzycznie to ja sie z nikim nie dogaduje. Jestem zacietrzewiona - male i uparte. Tyczy sie to zarowno pogladow, jak i stylu zycia, jak i wygladu i wszystkiego z muzyka na czele. Wiec jak na poczatku znajomosci komus sie nie podoba Varg to od razu podchodze z wiekszym dystansem. Pozniej dogadywanie sie idzie juz zwykle gorzej, bo na wszystko krece nosem i z luboscia wracam do swoich nut.
3. Wczoraj bylam z mam na zakupach i jestem przerazona tym, co na wiosne oferuja sklepy. Doszlo do tego, ze przechodzac prog na glos wolalam 'paskudztwo, obrzydlistwo, SYF!'. Koniec koncow zdobylam jakis bury sweter, koszule, biala bluzke z falbanka i z 2 koszulki.

1. dzięki:* nie mogę lecieć do Polski, muszę szukać pracy. 24. kwietnia miałam lecieć do Hiszpanii na 10 dni z koleżanką ale to się jeszcze zobaczy jak będę stała z kasą.
2. ale jakoś dam radę. dzisiaj bank holiday więc wszyscy mają wolne. popłaczę sobie jeszcze, jest mi ciężko więc chyba mam do tego prawo. a od jutra zacznę ogarniać swoje życie. wieczorem wezmę prozak, może się w końcu wyśpię. wczoraj o 3 nad ranem się zjawiła policja ale nic tym razem nie zrobili tylko kazali być ciszej. dom po tym łikendzie się cały klei:/ a to jeszcze nie koniec. sprzątacz przychodzi dopiero w czwartek.



1. schudłam 5 kilo od czwartku. w każdych innych okolicznościach sikałabym ze szczęścia. dziś weszłam na wagę i jedyną reakcją było "aha".
przepraszam was kochane za te smuty, wiem że się tego przyjemnie nie czyta

1. właśnie dostałam mejla z propozycją współpracy, który może pomóc mi zrobić krok milowy we właściwą stronę. TĄ STRONĘ. 

1. Premiera :)

1. yep. dycha, ewentualnie 7^^ tryb expres. 

1. Gypsy, ty to kto? Bo jakos nie kojarze po tej nowej nazwie.

1. Gypsy - danger.