Temat: walczymy!

mi rodzice wyrzucili wagę -.- mam ważenie raz na dwa tygodnie, u psychiatry.

http://demotywatory.pl/3338067/Nie-wazne-ile-kalorii-ma-to-co-jem

mała motywacja dla wszystkich ;)

nakrętka - masz rację, masz rację, masz rację ! Muszę skończyć z codziennym ważeniem, to do niczego dobrego nie prowadzi, a wręcz prowokuje do złych, bardzo złych zachowań! ;)
ale lody były smaczne, ot taka nagroda :)

rakdanita- super demotywator, akurat dla nas ;)

*mi też się zdarzały napady, ale to tyle w temacie.
To wcale nie jest dobre rozwiązanie, chyba nawet najgorsze z możliwych. Strasznie się wtedy czułam...

dziewczyny, a powiedzcie próbowałyście szukać pomocy? Albo ktoś Wam próbował szukać? Ja na początku byłam bardzo przeciwna terapiom, psychologom itd.

*macha na pożegnanie*

Cat.Lover

Ze mną długo rozmawiały siostry i mama na temat leczenia się, próbowały mnie nakłonić, ale ja przez 6 miesięcy byłam nieugięta. I niby też dla świętego spokoju (choć w głębi duszy pragnęłam, że to coś da) powiedziałam, że zacznę terapię po maturach. Pierwsze spotkanie było miłe, ale.. nie kleiła nam się rozmowa. Też próbowałam kręcić, zmyślać, że wszystko jest ok, tylko mama i siostry robią ze mnie bulimiczkę. Poszłam drugi, trzeci raz.. Spodobało mi się. Zawsze po rozmowie czuję się jak w niebie. Teraz wiem, że problem nie dotyczy jedzenia, a moich uczuć, emocji, a dokładniej sposobu radzenia sobie z nimi. Sporo o tym myślę, obserwuje siebie w różnych sytuacjach i to NAPRAWDĘ POMAGA. Jestem na terapii dopiero 3 miesiąc, a widzę już minimalną poprawę. Nigdy nie spodziewałam się, że takie analizowanie może w czymś pomóc. Do tego potrzebny jest czas, mnóstwo czasu. Teraz wiem, że jeśli będę kontynuowała leczenie, to za kilka lat wyzdrowieje. Bardzo mocno w to wierzę.

ja byłam u psychologa dwa razy , za każdym razem u innego. pierwsza kobieta była beznadziejna i powiedziałam, że więcej do niej nie pójdę. moi rodzice po cichu liczyli, że dam sobie radę sama, więc nie szukali innego psychologa. potem jednak okazało się to konieczne, i znaleźli jedną kobietę, która wahała się czy mnie przyjąć z powodu wagi, ale zgodziła się. raz u niej do tej pory byłam. wydawała się w porządku, moi rodzice też mieli wizytę. teraz jest na urlopie. mam pod koniec sierpnia kolejne spotkanie, jak to ona określiła , potrzebne jej są jeszcze jakieś 2/3 spotkania ze mną, żeby stwierdziła, czy podejmie się terapii.
boję się trochę, taka terapia to jest kilka spotkań w różnych porach roku, żeby kontrolować postępy i co dokładnie się dzieje.
nie wiem czy jestem gotowa na coś takiego.

i mam pytanie odnośnie przyprawy do szarlotki. do czego ją używacie? serio jest smaczna? ja mam w domu tylko taką do sernika lub piernika, ale może poszukam w sklepie takiej do szarlotki ;p

Hej, jestem tu nowa :) 12 lipca wyszłam ze szpitala, hospitalizacja z powodu wagi. Muszę się trzymać jak na razie jadłospisu od lekarki. Jest mi ciężko, bo zdaje mi się on ogromny. Ale mimo, że go przestrzegam moja waga i tak spada, a 24 sierpnia mam kontrolę, boję się jak cholera, że znów mnie dadzą do tego więzienia :( Wczoraj udało mi się pokonać sumienie i zjadłam od siebie 1 ciastko,a na obiad ..... hamburgera w Mc! ale oczywiście, musiałam sprawdzić ile ma kalorii =.= cokolwiek kupuję/robię i tak muszę sprawdzać ile co ma. wkurza mnie to.

*macha na pożegnanie*