Temat: rocznik 1979 - schudnijmy przed 30tką

Mój też tak robił na takim etapie rozwoju. To nie była kwestia chęci uderzania tylko właśnie emocji. Teraz jest trochę inaczej: jak z czymś sobie nie radzi i zaczyna się denerwować (bo jest ambitny) to potrafi mnie klapnąć, tak jakbym była winna jego niepowodzeniu. Tłumaczę że tak nie można, łapię rękę, ale mnie to denerwuje. Od nas dostał kilka razy w życiu klapsa w krytycznych sytuacjach (jak np. wbiegał celowo z wielką siłą w przeszkloną witrynę choć wie, że nie można, bo to niebezpieczne). Staramy się nie pozwalać oglądać przemocy, bajki tylko na MiniMini, ale pewnie i tak coś się czasem niestety przemyci do jego świata. Myślę, że to bunt, ale zastanawiam się także czy my gdzzieś nie robimy błędu. Jeden znalazłam: ukochana teściowa mówiąca w zabawie do synka: bij prababcię! Zostawiam to bez komentarza :/

W zeszłym tygodniu kilka dni ładnie się trzymałam, jadłam zdrowo i dietetycznie. NIestety w weekend sobie odbiłam. Chyba na zasadzie odreagowania stresu. Kiedyś inaczej reagowałam na stres, nie mogłam jeść i to było zdecydowanie lepsze.