Temat: 70 niezmarnowanych dni.

ja długo utrzymywałam normalnę wagę, a kiedy chciałam już schudnać, bez problemu zrzuciłam kilka kilogramów przy pomocy silnej woli i odmawiania sobie śmieciowego żarcia, które było na mojej czrnej liście. przez 2 lata w gimnazjum miałam niedowagę. raz nawet koleżanka powiedziała, że jestem strasznie chuda. to był dlamnie komplement. jeździłam wtedy na rowerku i przed snem lekko ćwiczyłam. jadłam zdrowo, ale się nie głodziłam. nie unikałam nutelli, ale słodycze starałam się jeść rzadko.

tyć zaczęłam, gdy nagle w domu pojwaiły się pieniądze. w tydzień przybrałam 3 kg. wtedy też straciłam kontrolę nad swoim ciałem. później były wakacje, więc dobiłam do 62. w tym czasie starałam się szybko zgubić te nadprogramowe kg. zaczęłam być zdesperowana. przed pierwszą głodówką myślałam, że nic mi się nie stanie. przecież w książce o medycynie naturalnej nie jest zabroniona. powrót do dawnej wagi utożsamiałam z powrotem samokontroli. teraz wiem, że to bzdura, ale wtedy się łudziłam. nie jadłam tydzień, nie wiem, ile schudłam....cieszyłam się, że waga jest niższa, ale nie mogłam zdobyć się na zachowanie silnej woli. przestałam kontrolować jedzenie. przytyłam. później znowu były głodówki i kolejne przybieranie masy.  czasem wpieprzałam tak, że aż żołądek mi rozsadzało. byłam pełna, nie mogłam się dosłownie ruszyć z bólu, nie mogłam zasnąć, bo takie odczuwałam fale gorąca. kolejnego dnia scenariusz się powtarzał.

nie ważyłam, bo się bałam. na pewno było więcej niż 80 kg.

dużo czasu minęło zanim się opamiętałam. nie pamiętam jaki bodziec wpłynął na moje zachowanie,co spowodowało, że skończyłam z wypychaniem żołądka, mimo bólu....

najgorsze było powtarzanie sobie i wiara, że od jutra wszystko się skończy. teraz zjem, ile mogę, bo od jutra będę silna. i tak każdego dnia przez 5 lat.