Temat: Nigdy nie będę szczupła;(

Hey;)

Przywiodło mnie tu moje biadolenie nad tym, że nigdy nie będę szczupła. Nie umiem wziąć się w garść. Zawsze byłam pulchna, zawsze musiałam znosić z tego powodu głupie docinki od rówieśników od mamy. Bardzo się tego wstydziłam i nadal wstydzę. Mam tłuste ciało i tłustą psychikę. Chciałabym się zamknąć w domu nie wychodzić przez pół roku i wyjść jako ktoś inny ale tak się nie da bo mam pełno obowiązków którymi sama się obkładam żeby zapomnieć. Potrafię się ubrać, spojrzeć w lustro i się z powrotem rozebrać co kończy się opuszczeniem zajęć, niepojechaniem do chłopaka lub rezygnacją z wielu innych rzeczy bo wstydzę się samej siebie. Mam czasem lepsze dni i wpadam w zakuposzał. Łudzę się, że w czymś poczuje się dobrze ale zazwyczaj kończy się to kolejnym załamaniem. Nie mam motywacji żeby być inna bo nie wierze w to że mogę być. Lecze się kolejny raz na depresje. Moja waga też po części jest tego przyczyną bo czuje się zamknięta i patrzę jak życie mi przecieka przez palce. Mam 23 lata a nigdy nie byłam w klubie, na imprezie, przez całe studia nigdzie nie chodziłam, zawsze się wstydzę czuje się jak idiotka. Ostatnio szłam i zobaczyłam w witrynie odbicie dziewczyny. Pomyślałam: matko ale pulpet i po 10s uświadomiłam sobie że to ja. To było dziwne przeżycie nie poznać samej siebie;p mam poczucie, że w  którymś momencie przegrałam moje życie i to z innych powodów niż mój wygląd ale to znacznie bardziej skomplikowana historia tyle że to właśnie ona mnie tu doprowadziła. Próbuje się motywować do zakupu diety na vitalii i callanetiksu. Jednak na razie jedyne co robię to omijam lustro żeby nie patrzeć jak wyglądam. Musiałam się wygadać...