Temat: Cierpię na kompulsy- jak sobie pomóc ?

Psycholog nie leczy, nie jest lekarzem, leczy psychiatra - to po pierwsze. A po drugie, generalnie się zgadzam - jeżeli ktoś ma kompulsy to sobie samemu pomoże jeżeli pójdzie do specjalisty. "Dziwię" się tylko, że akurat Ty się tak dziwisz zaburzeniom odżywiania - osoba, która doprowadziła się do problemów hormonalnych z powodu wychudzenia i codziennie niemalże "miauczy" na forum, że jej włosy lecą. Dla mnie to też niepojęte jak tak można, ale nie komentuję - przynajmniej do tej pory. 

A odpowiadając na pytanie: dobrze ułożona dieta (nie w znaczeniu ostrego cięcia kalorii, a dobrego rozkładu makr - najlepiej w górnych granicach zapotrzebowania), prawdopodobnie detoks i ograniczenie/wykluczenie na jakiś czas z diety cukru, plus ogarnięcie psychiki - część zdecydowanie najtrudniejsza moim zdaniem. 

ty!!! i wszyscy na Vitalii o tym wiedzą...

p.s. czytaj wyżej (Wilena)

To masz chyba jakies zle info, ja jem i to calkiem przyzwoicie . :)

Widząc Twoje tematy o nowych dietach, które chcesz zastosować wcale nie dziwie się kompulsom. Kobieto - jak głodzisz organizm to w końcu sobie odbije w kompulsach i jeśli tego nie zrozumiesz i nie zaczniesz odżywiać się z głową to raczej nie ma szans na uregulowanie.

Sama musisz do tego dojrzeć.

3 lata to sporo.. chociaż jak tak myślę mam całkiem podobnie, tyle że u mnie "dieta" trwa dłużej niż kilka dni. Jem ładnie jakiś czas a później przychodzi taki dzień, że wcinam 2 czekolady na raz i najlepiej jakieś frytki do tego :p teraz od 2 tyg zero wpadek i mam nadzieje, że utrzymam to jak najdłużej :) grunt to nie przeciągać objadania się dłużej niż 2 dni bo później bardzo ciężko wejść na właściwe tory.. a przynajmniej ja tak mam

Jezeli jednak sobie z tym nie radzisz, to może udaj się do specjalisty... bo to dość niepokojące co opisujesz

Ja wyszłam, sama. Jak chcesz to pisz na priv

też cierpię na kompulsy, okropna sprawa :( poczytaj wilczoglodna.pl 

U mnie pomogła zmiana, która przyszła sama i której w ogóle się nie spodziewałam - szczęśliwie się zakochałam i po prostu poczułam się szczęśliwa, spokojniejsza. Ale wiadomo, nie można liczyć na cudowne zrządzenie losu i czekać, aż jakiś czynnik zewnętrzny nagle wystąpi i po prostu Ci przejdzie. Ale z najgorszych okresów kompulsywnego obżerania się pamiętam te momenty, gdy w sobotnie wieczory siedziałam sama w domu i tak bardzo brakowało mi towarzystwa i po prostu dobrej zabawy. Wtedy najbardziej się obżerałam. Ale gdy już gdziekolwiek wychodziłam ze znajomymi, gdy po prostu WYCHODZIŁAM Z DOMU, odwracało to moją uwagę od obżerania się. 

Dlatego myślę, że nie zaszkodzi poszukać w najbliższej okolicy jakichś okazji do poznawania ludzi, których łączy wspólne hobby, czy coś w tym rodzaju. Może własnie poznanych na forum vitalii, zmagających się z podobnymi problemami? Czasami naprawdę dobrze nam zrobi  towarzystwo innych, pod warunkiem, że nie będziecie się spotykać tylko po to, by wspólnie celebrować obżeranie się pizzą:)

Oczywiście moja rada raczej nie uleczy problemu, którego źródło ma z pewnością głębokie podłoże, ale ZAWSZE warto spróbować. Zawsze warto prowokować nowe sytuacje, poznawać nowych ludzi - to zawsze zwiększy szansę na:

1. odwrócenie Twojej uwagi od jedzenia,

2. poprawę humoru w inny -niespożywczy -sposób,

3. zaczerpnięcie świeżego powietrza i choć trochę aktywności, która zrobi dobrze również Twojej głowie:),

4. Poznanie nowych ludzi, być może zakochanie się - to naprawdę daje pozytywnego kopa i zapełnia pustkę, którą wcześniej zapełniało się jedzeniem. 

Pozdrawiam:)