Temat: Zaburzenia odżywiania HELP

od roku walczę z tym żeby schudnąć. Niestety z marnym skutkiem. Jeśli uda mi się wytrzymać na diecie to maks tydzień. A potem znów wracam do objadania się. I przyczyną nie jest to, że w tym czasie za mało jem. Nawet jadłam przez jakiś czas tylko 100kcal mniej niż moja CPM, ale to dla mnie i tak było za mało. Mam problem. Ciągle myślę o jedzeniu. Chyba że jestem bardzo czymś zajęta to wtedy udaje mi się jakoś na chwilę zapomnieć. Jak siedzę w domu i nie mam zajęcia to po pół godzinie walki wewnętrznej samej ze sobą, idę po coś do jedzenia. Uwielbiam słodycze, więc zwykle w takich chwilach po to sięgam. Byłam już u dietetyka - z marnym skutkiem. Nie potrafię jeść mało. Jak już zaczynam jeść to muszę zjeść bardzo dużo by się najeść. Lubię zdrowe jedzenia. Ale moja słabością i tak zawsze będą słodycze. Ale nawet jak ich nie ma, to zapytam się czymś innym. Ostatnio nawet zaczęłam jeść rzeczy, które średnio mi smakują, ale jem żeby się nazrec. Do lekarza nie pójdę, bo nie wierzę, że ktoś taki mi pomoże, więc nie ma sensu. Czuję że do końca życia będę walczyć z tymi zaburzeniami... Jestem przez to bardzo nieszczęśliwa, a co za tym idzie, unieszczęśliwiam sobą innych. Mam nadwagę. Ważę 63kg przy 158kg. Muszę schudnąć chociaż 10kg, ale nie mogę! Czy komuś udało się wyjść z kompulsow? Czy już do końca życia będę ciągle myśleć o zarciu? Życie ucieka mi przez palce,  zaczynam łapać depresję, mało co mi się chce, mało co mnie uszczesliwia. Może się komuś wydawać że wystarczy sobie postanowić że się nie je i już. Kiedyś tak potrafiłam. Ale odkąd pojawiły się zaburzenia, to.nie potrafię sobie z tym poradzić. Zrozumie tylko ten, kto przez to przechodził... Proszę sobie darować dobijanie mnie...