Temat: Jedzenie - luźny temat na długi weekend

Zazdroszczę podejścia. 
Dla mnie jedzenie to przyjemność., ukojenie gdy mi źle --->Nażreć się. 
A słodycze to już w ogóle.

A powinnaś, bo może to oznaczać prostsze dolegliwości-jak zaburzenia węchu(na różnym tle) który ściśle wiąże się z odczuwaniem smaku,przez problem psychiczny z właściwym stos.do jedzenia, aż po objawy depresji czy nawet początki anhedonii, które właśnie bardzo często zaczynają się od długotrwałego braku odczuwania przyjemności z jedzenia.

Nie wiem, ja od dziecka nie lubialam jeść i obiady były dla mnie koszmarem. Nie pisze, że nie mam ulubionych potraw, gotuje też różnorodnie i ludzie chwalą, że jeśli chodzi o dania mięsne to mam talent więc powiedzialabym, że poczucie smaku mam, węch również w normie skoro mielona wieprzowina dla mnie śmierdzi w przeciwieństwie do wołowiny. Nigdy się nad tym głębiej nie zastanawiałam skąd taki stosunek do jedzenia, ponieważ mam tak od zawsze, jedzenie dla mnie to niezbędny dodatek aby żyć, a głód jest moim zdaniem porównywalny z pragnieniem, piję , bo chce mi się pic bez zbędnej filozofii. Jedzenie jest dla mnie tylko jedzeniem.

Jestem trochę "foodie"- lubię jeść, sporo myślę o jedzeniu- w kontekście gotowania, inspiracji bo bardzo lubię gotować i jestem w tym dobra. Lubię jedzenie z różnych stron świata i nie ukrywam że jedzenie to też wazny element naszych podróży- aczkolwiek wspaniale wspominam wszystkie dotychczasowo odwiedzone miejsca gdzie jedzenie było bardzo słabe- to jedzenie po prostu dodaloby jeszcze więcej punktów;)

Lubię zdrowy styl jedzenia (nie mylić z życia, bo tutaj mam sobie sporo do zarzucenia) i autentycznie lubie robić zdrowe zakupy i gotować lekko i zdrowo. Jestem wege, jem jajka natomiast staram się ograniczać bardzo nabial- generalnie duża część naszych posiłków jest oparta na warzywach, wegańska.  W weekendy tego nie mam, w weekendy też na więcej sobie pozwalam ale w tygodniu jem do 12 trochę "psychicznie"- zjadam śniadanie i bardzo szybko zaczynam myśleć o obiedzie, często nie mogę się doczekać aż go zjem- zjadam zazwyczaj o 12 i po tym mój mózg już się zupełnie na jedzenie wyłącza, jem dopiero późnym popołudniem po powrocie z pracy dlatego, że fizycznie czuję głód. 

Trochę zazdroszczę ludziom, którzy nie lubią jeść - przez zamiłowanie do gotowania często też trochę kupuje oczami - mam sto pomysłów co mogłabym ugotować i potem zdarza siew że coś wyrzucam.  Czasami wolałabym żeby w lodówce wystarczyły mi do szczęścia jajka, tofu i pomidor;)