Temat: Moja macica moja sprawa ?

EgyptianCat napisał(a):

annamarta napisał(a):

EgyptianCat napisał(a):

annamarta napisał(a):

EgyptianCat napisał(a):

MariaAntoninaa napisał(a):

Nugent napisał(a):

Noma_ napisał(a):

KrummelTy może dzisiaj też nie chcesz dzieci, ale nie masz pojęcia co będzie działo się w Twojej głowie, kiedy zobaczysz swoje dziecko na USG. To są zupełnie nowe i nieporównywalne z niczym przeżycia, więc zdarza  się, że kobiety zmieniają zdanie co do dalszych losów ciąży. Tak samo jak do faceta może dotrzeć realizm sytuacji. latwo mówić dopóki tego dziecka nie ma w ogole, albo dopóki mówi się o tym zlepek komórek,albo kreska na teście. Co innego zobaczyć te dziecko , rączki, główkę, jak się rusza, słyszeć jak bije jego serce . Co innego mieć świadomość, że ono tam jest w środku, żyje. Co innego uświadomić sobie, że to jest istota, która ma Twoje geny. Przecież usuwając dziecko usuwa się część siebie.  Ci co piszą płód to już w ogóle bez komentarza, jak dziecku serce bije już w 5/6 tygodniu, czyli najczęściej wtedy kiedy kobieta o ciąży dopiero się dowiaduje. Ale mówienie płód to takie usprawiedliwianie siebie, zaprzeczanie rzeczywistości, umniejszanie wagi czynu. 

Ty masz więcej empatii do zapłodnionej komórki jajowej niż do żywej kobiety, ale jak kurde widziałaś matkę bijącą dziecko na ulicy to na forum stwierdziłaś że się nie wtrąca w nie swoje sprawy....kurde, trzymajcie mnie, moje wnętrzności uświęcasz jako pierwsza, ale do ludzi nie masz żadnego szacunku. Mam nadzieję, że bozia ci wynagrodzi te wygibasy....ile osób zdołałaś dziś przekonać, że aborcja to rzeź niewinnych dzieci?

Dokladnie, wspolczuje kazdej kobiecie, na ktora bedziesz miala wplyw. Wpojisz swojej corce, ze jest inkubatorem a rozwijajaca sie w niej komórka nawet przez nia nie chciana jest wazniejsza od niej samej. 

A to zaledwie mały element problemu. Córka Marisci nie dostanie szansy na wyrobienie sobie własnego zdania, zasad moralnych i poglądów. Mamusia jej poda to wszystko na tacy. Jeśli dziewczyna jest słaba psychicznie to w najlepszym wypadku skończy na terapii. Jeśli okaże się silna - zerwie z matką kontakt tak szybko, jak to będzie możliwe. 

Nie wiem czy czytałaś tematy w których marisca opisywała swoje relacje z matką. 

Tak, czytałam i dobrze je pamiętam. Wielkim zaskoczeniem to dla mnie nie było, bo przecież takie skrzywienia nie biorą się z znikąd. 

No właśnie. Ja gdybym przykładowo miała matkę nie znoszącą sprzeciwu, strzelającą fochy o byle co to dla własnego zdrowia psychicznego zerwałabym kontakt, zwłaszcza że toksyczne zachowanie może przenosić na wnuki. Po co dziecku ryć psychikę od małego.

 Zgadzam się z Tobą. Podstawą mojej bliskiej relacji z mamą jest jej szacunek dla mojej odrębności i samodzielności. Nigdy nie próbowała mnie wychować na swoją kopię. Marisca natomiast nie jest w stanie choćby na chwile przestać wychowywać nas. ;) Strach myśleć, jak się żyje, będąc od niej całkowicie zależnym... 

Nugent napisał(a):

Noma_ napisał(a):

KrummelTy może dzisiaj też nie chcesz dzieci, ale nie masz pojęcia co będzie działo się w Twojej głowie, kiedy zobaczysz swoje dziecko na USG. To są zupełnie nowe i nieporównywalne z niczym przeżycia, więc zdarza  się, że kobiety zmieniają zdanie co do dalszych losów ciąży. Tak samo jak do faceta może dotrzeć realizm sytuacji. latwo mówić dopóki tego dziecka nie ma w ogole, albo dopóki mówi się o tym zlepek komórek,albo kreska na teście. Co innego zobaczyć te dziecko , rączki, główkę, jak się rusza, słyszeć jak bije jego serce . Co innego mieć świadomość, że ono tam jest w środku, żyje. Co innego uświadomić sobie, że to jest istota, która ma Twoje geny. Przecież usuwając dziecko usuwa się część siebie.  Ci co piszą płód to już w ogóle bez komentarza, jak dziecku serce bije już w 5/6 tygodniu, czyli najczęściej wtedy kiedy kobieta o ciąży dopiero się dowiaduje. Ale mówienie płód to takie usprawiedliwianie siebie, zaprzeczanie rzeczywistości, umniejszanie wagi czynu. 

Ty masz więcej empatii do zapłodnionej komórki jajowej niż do żywej kobiety, ale jak kurde widziałaś matkę bijącą dziecko na ulicy to na forum stwierdziłaś że się nie wtrąca w nie swoje sprawy....kurde, trzymajcie mnie, moje wnętrzności uświęcasz jako pierwsza, ale do ludzi nie masz żadnego szacunku. Mam nadzieję, że bozia ci wynagrodzi te wygibasy....ile osób zdołałaś dziś przekonać, że aborcja to rzeź niewinnych dzieci?

agazur57 napisał(a):

Ale fajnie tym gościom, też chciałabym być mężczyzną w takiej sytuacji. Większość i tak tak myśli- widać to po ściągalności alimentów

LessLessLess napisał(a):

Z mojej perspektywy jest tak: 1) jeśli kobieta chce aborcji, ale mężczyzna nie, to trudno, niestety mężczyzna sobie tego dziecka nie urodzi. 2) jeśli mężczyzna chce aborcji, ale kobieta nie - kobieta powinna (!) wziąć na siebie całą odpowiedzialność za dziecko (i zerwać z facetem).  To teoretycznie, bo praktycznie takie sprawy nigdy nie są łatwe. Dlatego warto wiązać się z ludźmi o podobnych poglądach i z takimi uprawiać seks... Nie wyobrażam sobie tego, że mąż oponowałby, kiedy chciałabym udać się na taki zabieg. Dla nas to jasne, że jeśli w ciążę zajdę, to ją usuwamy, bo byłaby szkodliwa dla mojego zdrowia.

naceroth napisał(a):

Dobry temat pod g*wnoburzę:)Kluczowym słowem tutaj jest WYBÓR - jeżeli mam poglądy pro-life, to rodzę, jeżeli czuję, że aborcja jest dobrym rozwiązaniem to ją robię. Tylko kobiety robiące aborcję musiałyby być solidnie wyedukowane na temat konsekwencji dla ich ciała - powinno się o tym informować. Mamy dość niechcianych dzieci.Jeżeli chodzi o mnie: jeżeli byłoby to dziecko z wpadki z kimś przypadkowym i nie mogłabym sobie na nie pozwolić, to po prostu usunęłabym ciążę - facetowi nic do tego. Jeżeli sytuacja miała by miejsce w stałym związku, to na pewno skonsultowałabym decyzję - trzeba by było rozważyć wszystkie za i przeciw, a dwie osoby zazwyczaj mają szersze spojrzenie. Ale jeżeli dziecko miałoby urodzić się ciężko chore albo donoszenie ciąży miało by skutkować moją śmiercią lub kalectwem, nie zastanawiałabym się - zresztą, w tym przypadku mój mąż sam pewnie wolałby, żebym tę aborcję przeprowadziła.Ale jestem za przeprowadzaniem aborcji na możliwie jak najwcześniejszym etapie. W przypadku ryzyka "wpadki z dyskoteki" najlepszym wyjściem były by tabletki "po".Co do decydowania o losie dziecka: tak, dziecko jest odrębną, żywą istotą, ale jednak przez pierwsze lata jego życia to ja - czy raczej my, rodzice - podejmujemy za nie większość decyzji.  Począwszy od takich drobiazgów jak to, co ma zjeść i czym ma się bawić po sprawy poważniejsze - rodzaj opieki kiedy mnie nie ma, wybór placówek edukacyjnych, podawanie szczepionek. Dziecko to nie tylko sama ciąża - dziecko zabiera mnóstwo czasu i całkiem przeorganizowuje życie - zarówno matki, jak i ojca (a przynajmniej tak powinno być;)). Ciąża to tylko ułamek tego wszystkiego. Jeżeli ktoś wie, że nie da rady, że nie jest w stanie stworzyć dziecko godnych warunków bytowych i że będzie tragicznym rodzicem, to powinien mieć prawo wyboru. Reszta to sprawa sumienia, a ja się w sumienie nie wtrącam.Tak, jest adopcja i są okna życia. Ale mamy też pełne domy dziecka, bo ludzie jednak wolą "swoje", niż adoptowane. Poza tym oddanie dziecka to też ruletka - może trafić do dobrych, kochających ludzi, a może również trafić na kogoś, kto zamieni całe jego życie w koszmar.

EgyptianCat napisał(a):

MariaAntoninaa napisał(a):

Nugent napisał(a):

Noma_ napisał(a):

KrummelTy może dzisiaj też nie chcesz dzieci, ale nie masz pojęcia co będzie działo się w Twojej głowie, kiedy zobaczysz swoje dziecko na USG. To są zupełnie nowe i nieporównywalne z niczym przeżycia, więc zdarza  się, że kobiety zmieniają zdanie co do dalszych losów ciąży. Tak samo jak do faceta może dotrzeć realizm sytuacji. latwo mówić dopóki tego dziecka nie ma w ogole, albo dopóki mówi się o tym zlepek komórek,albo kreska na teście. Co innego zobaczyć te dziecko , rączki, główkę, jak się rusza, słyszeć jak bije jego serce . Co innego mieć świadomość, że ono tam jest w środku, żyje. Co innego uświadomić sobie, że to jest istota, która ma Twoje geny. Przecież usuwając dziecko usuwa się część siebie.  Ci co piszą płód to już w ogóle bez komentarza, jak dziecku serce bije już w 5/6 tygodniu, czyli najczęściej wtedy kiedy kobieta o ciąży dopiero się dowiaduje. Ale mówienie płód to takie usprawiedliwianie siebie, zaprzeczanie rzeczywistości, umniejszanie wagi czynu. 

Ty masz więcej empatii do zapłodnionej komórki jajowej niż do żywej kobiety, ale jak kurde widziałaś matkę bijącą dziecko na ulicy to na forum stwierdziłaś że się nie wtrąca w nie swoje sprawy....kurde, trzymajcie mnie, moje wnętrzności uświęcasz jako pierwsza, ale do ludzi nie masz żadnego szacunku. Mam nadzieję, że bozia ci wynagrodzi te wygibasy....ile osób zdołałaś dziś przekonać, że aborcja to rzeź niewinnych dzieci?

Dokladnie, wspolczuje kazdej kobiecie, na ktora bedziesz miala wplyw. Wpojisz swojej corce, ze jest inkubatorem a rozwijajaca sie w niej komórka nawet przez nia nie chciana jest wazniejsza od niej samej. 

A to zaledwie mały element problemu. Córka Marisci nie dostanie szansy na wyrobienie sobie własnego zdania, zasad moralnych i poglądów. Mamusia jej poda to wszystko na tacy. Jeśli dziewczyna jest słaba psychicznie to w najlepszym wypadku skończy na terapii. Jeśli okaże się silna - zerwie z matką kontakt tak szybko, jak to będzie możliwe. 

LessLessLess napisał(a):

agazur57 napisał(a):

Ale fajnie tym gościom, też chciałabym być mężczyzną w takiej sytuacji. Większość i tak tak myśli- widać to po ściągalności alimentów

LessLessLess napisał(a):

Z mojej perspektywy jest tak: 1) jeśli kobieta chce aborcji, ale mężczyzna nie, to trudno, niestety mężczyzna sobie tego dziecka nie urodzi. 2) jeśli mężczyzna chce aborcji, ale kobieta nie - kobieta powinna (!) wziąć na siebie całą odpowiedzialność za dziecko (i zerwać z facetem).  To teoretycznie, bo praktycznie takie sprawy nigdy nie są łatwe. Dlatego warto wiązać się z ludźmi o podobnych poglądach i z takimi uprawiać seks... Nie wyobrażam sobie tego, że mąż oponowałby, kiedy chciałabym udać się na taki zabieg. Dla nas to jasne, że jeśli w ciążę zajdę, to ją usuwamy, bo byłaby szkodliwa dla mojego zdrowia.

Jeśli dziecka nie planował i było to powiedziane otwarcie, przed ciążą, to nie widzę konieczności, żeby go pociągać do odpowiedzialności. Mówię tutaj jednak wyłącznie o takiej sytuacji, kiedy kobieta, wbrew woli mężczyzny decyduje się urodzić. I o tym, jak ja bym postąpiła w podobnej sytuacji.