Temat: Przyjaciółka chłopaka

Moj ma....chodzili razem do szkoły średniej, podkochiwał się w niej jak wszyscy(bez wzajemności , zdaje się że laska miała wyższe standardy) 

Poznalam ja jeszcze przed ślubem, fajna dziewczyna choć wizualnie co w niej widzieli wszyscy to nie do końca rozumiem. Świadkiem na naszym ślubie była:) 

Mialam fazy zazdrości -nawet nie w kontekście damsko-meskim tylko bardziej że mąż jej sporo wybaczał(zachowania za które inne relacje by się rozpadły) Z czasem zrozumiałam że te jej zachowania go jakoś specjalnie nie dotykają bo się relacja rozluźnia...no i mój mąż ni jest zbyt wrazliwy na swoim punkcie.

Teraz, 13 lat później, dziewczyna zrobiła mi uprzejmość i lekko....hm poszła w kierunku który przez męża nie jest akceptowany zupełnie. Jak z rzadka coś o niej słyszę to raczej w stylu " ty wiesz co M. zrobiła???!!?". Widujemy się rodzinami , więc problemu nie ma(też z zadka). Oboje lubimy bardzo jej męża i czasem w żartach się martwili że możemy go stracić w razie rozwodu(nie że jej tego zyczymy-po prostu zawsze miała spory przerób facetów).. 

Podsumowujac-u mnie akurat przyjaźń z czasem straciła na znaczeniu. Jak będzie u ciebie to nie wiem. Też mnie dziwi że się nie znacie -1,5 roku to dość czasu żeby poznać przyjaciół... Ale pandemia więc może trudniej. 

Nie okazywalabym irytacji/zazdrości. Jeśli twój chłopak jest z tobą to chce być z tobą. A każdy ma prawo do innych relacji. Warto oswoić przyjaciółkę :) 

A facet jak ma zdradzić/odejść -to nie ma znaczenia czy dla swojej przyjaciółki, nowo poznanej koleżanki czy najlepszej przyjaciółki żony (wodę Tomasz Lis i Kinga Rusin;)

Mój mąż nie ma przyjaciółki, ja mam dwóch przyjaciół. Jednego znam 25 lat (od piaskownicy), drugiego 11 (od liceum). Wiele osób to komentuje (niepytanych o zdanie), że przyjaźń damsko-męska nie istnieje, tylko kwestia czasu aż się to rozsypie i tak dalej. A ja się zawsze zastanawiam ile tego czasu musi minąć, bo ćwierć wieku to jak widać mało :D Ale mój mąż pierwszego z moich przyjaciół zna dłużej niż mnie, drugiego też poznał przy pierwszej nadarzającej się okazji (mieszkamy w różnych miastach, ale jak tylko mnie odwiedził to ich sobie przedstawiłam i potem to już razem spędzaliśmy czas). Więc dla mnie by było dziwne, że już tak długo jesteście razem, poznałaś innych jego znajomych, a tej dziewczyny nie. Ale to tylko to, sam fakt posiadania przyjaciół (niezależnie od tego jakiej są płci) by mi nie spędzał snu z powiek. 

Co do rozmów z nią o Waszym związku. Czemu do niej masz żal? Przecież to nie jej wina, że jemu się takie myśli kłębiły po głowie i się z nią nimi podzielił. Jak już to miałabym żal do niego - tylko z drugiej strony o co? Że Cię nie chciał niepotrzebnie ranić, skoro uznał że jednak chce być z Tobą. Do niej bym miała jakieś "ale" tyslsko gdyby nie znając Cię zaczęła mu udzielać jakiś zyciwych porad i wchodzić z butami w Wasze życie. Ale jak tylko wysłuchała tego co miał do powiedzenia, to chyba od tego się ma właśnie przyjaciół. 

Bardziej od tej przyjaciółki martwiłby mnie "poważny kryzys" w tak młodym związku. Podobno zakochani ludzie przez pierwsze dwa lata widzą siebie na różowo. Moim zdaniem coś w tym jest.

Nie, moj maz nie ma przyjaciółki,  i nigdy bym na to nie przystała. 

Ja mam przyjaciela od czasów studiów czyli ponad 15lat. W trakcie studiow każdy z nas był już w stałym związku (Teraz jesteśmy malzenstwami z naszymi owczesnymi partnerami). Ja żonę przyjaciela spotkałam raptem parę razy, on z moim mężem też kilka razy się widzieli, byliśmy tez na swoich slubach. Nie widzimy potrzeby spotykania się cała gromadka i raczej jak się widzimy, to sami. Takie spotkania, to raz na parę lat. Raczej jesteśmy w kontakcie telefonicznym i to kilka razy w roku. Czujemy sie ba tyle serdecznie i swobodnie, ze możemy pogadać naprawdę na różne tematy, chociaż tematow damsko- męskich nigdy nie poruszamy. Nie ukrywamy się, nie wychodzę z pokoju, jak rozmawiam, nie mam nic do ukrycia. Rzeczywiście w czasach młodości nasi partnerzy mogli czuć zazdrość, a ja też nie wiem, co by się stało, gdyby któryś z nas przekroczył granicę przyjaźni.. Teraz jest to już na tyle stara przyjaźń, że nie umiem sobie nawet wyobrazić zmian, więc cieszę się, że mam po prostu przyjaciela i już.

Jakby miał przyjaciółkę, którą zna prawie całe życie to kazałabyś mu z nią zerwać kontakt?

Mam przyjaciela i to taka osoba do ktorej nie musze dzwonic z ploteczkami codziennie a raczej ktos na kim polegam w ciezkich momentach.  Znamy sie x lat, jestesmy zbyt rozni zeby cos sie wywiazalo ale przeszlismy taki teoretyczny chrzest ognia. Byly sytuacje gdy wspieralam go w sprawach rodzinnych i takie gdzie wycieral mi smarki jak ryczalam po rozstaniu. Mam wrazenie ze w pewnym momencie sie przekracza pewna granice i rkmantyczny zwiazek po prostu nie ma opcji zaistniec. Moj przyjaciel znalazl niedawno droga polowke i jestem bardzo zadowolona ze w koncu ma szanse na cos dobrego w zyciu.  Ale tez sama zrobilam troche krok w tyl zeby nie zabierac mu tyle czasu ile spedzalismy do tej pory. No i staram sie nie doradzac i nie grzebac w jego zwiazku. Jak sie skarzy to moja odpowiedz  zawsze brzmi- obgadaj to szczerze z X.  

No i tez tyle sie naogladalam w zyciu (zwlaszcza w pracy) sytuacji ze wiem jedno - jak ktos chce zdradzic albo odejsc to nic go nie powstrzyma. Zazdrosc jest bezsensowna. 

Co byście zrobiły na moim miejscu? Pogadały z nim? 

Szczerze mówiąc boje się co moge usłyszeć albo co on moze sobie pomyśleć o mnie jeśli moje obawy są bezpodstawne 

czemu jej nie poznałaś jeszcze? Nie widze  tu jakiejś  przekroczonej granicy z jego strony. Mieliście kryzys nie widze nic złego, ze jej się wyżalił skoro to przyjaciółka i zna ją dłużej. Mam bardzo dobre relację z eks, tez mi czasem opowiadał jak miał jakiś kryzys w związku,dla mnie to normalne 

Zapoznajcie sie. Sama wyrob sobie zdanie na podstawie tego co zobaczysz. Najprostszy sposob.  Jezeli to tylko przyjaciolka to nie powinno byc problemu.