Temat: Nowa praca a male dziecko - mom guilt

A usłyszałaś kiedyś nazwisko i tytuł pracy takiego „autorytetu”? Łącznie z odniesieniem do próby badawczej? Hehe. Ja tez :D takie pieprzenie, wiec się nie ma co przejmować. Tak - ja czytałam badania i podręcznik, i tak, jak to wspomniałaś - jakość się liczy. Jakość. Nie ilość. Podstawa podstaw.

Ja w najważniejszym miejscu stawiam dobro dzieci. Dzieci potrzebują innych dzieci, a nie tylko samej matki przez fafnaście lat. Potrzebują rozwoju, nie ślęczenia w 4 ścianach z godzinnym wyjściem na spacer jak jest pogoda. To podróże, edukacja, stymulacja, czasem (często) i jakaś rehabilitacja. 
Można chować dziecko lepszym, można i gorszym, można mu zapewnić lepszy start w dorosłe życie, można stworzyć ciułacza.
sorry, dla mnie decyzja jest oczywista….Ja bym patrzyła na dziecko. Jak fajne przedszkole, to będzie nawet chętnie tam chodził - to najważniejsze ;)

Wszystko sie ułoży. Nie dowalaj sobie za to, że chcesz dobrego życia dla swojej rodziny.

Nie jest dla dobra dziecka to, ze matka się o nie troszczy, zapewnia mu dobra opiekę/żłobek i związany z tym rozwój, ze tata się tez dzieckiem zajmie, ze mama będzie spełniona, zadowolona i uradowana widząc po powrocie do domu swoje dziecko? Ze wykorzysta z radością czas z dzieckiem by coś nowego mu pokazać, czegoś nauczyć, w coś się z nim pobawić? Nie musisz odpowiadać, ja odpowiedz znam. 

aknaanna, moje dzieci poszly do zlobka jak mialy 11 i 14 m-cy. Pierwszy przez 2 miechy byl na pol dnia a potem juz na 5 dni w tygodniu x 8.5 godz. Drugi zaczal zaraz po lockdownie, 4 dni w tyg x 7 godzin. Obaj to spiochy takze mozna spokojnie odliczyc 1.5-2 godziny na spanie. Lubili/lubia (bo mlodszy jeszcze chodzi), nie choruja, mega szybko uczyli sie nowych rzeczy. Ja w miedzyczasie awansowalam i teraz moge sobie pozwolic na prace 3 dni w tygodniu i spedzic wiecej czasu z moim pierwszoklasista. Szczerze mowiac to wydaje mi sie, ze to wlasnie teraz mnie bardziej potrzebuje niz jak byl mlodszy.

Dodam tylko, ze oblazlam wszystkie zlobki w okolicy i pytalam znajomych, sasiadow i klientow o opinie zeby wybrac najlepszy zlobek :P teraz mimo przeprowadzki woze dziecko na drugi koniec miasta, zeby mu nie zmieniac placowki :D Z doswiadczenia (mojego i znajomych) widze, ze lepiej i szybciej adaptuja sie dzieci ktore chodza 4-5 dni w tygodniu a nie te co sa na 2-3 dni. Juz troche odbiegam od tematu, ale w przypadku mojej rodziny najlepiej sprawdzil sie model 4 dni wszyscy z pracy/zlobku/szkole w miare mozliwosci w tych samych godzinach i 3 dni wolnego (niestety meza to nie dotyczy, musi pracowac 5 dni :P starszak tez w szkole 5 dni, ale w piatek to tylko 3 godzinki).

A propos 'siedzenia' w domu z dzieckiem mozliwe jak najdluzej.. no ja sie z tym nie zgadzam, bo jednak patrzac na to ile czasu zajmuje ogarniecie domu, zakupy, gotowanie, jakies zajecia dla dzieci (bo nawet niezlobkowe wypadaloby, zeby jakis jednak kontakt mialo z rowiesnikami) to w tym czasie mama jest obok dziecka a nie z dzieckiem. W zlobku ma jednak non stop opiekunke a ktos inny gotuje, sprzata itd. Dobrze kojarze, ze mieszkasz w UK? W zlobku jest max 3 dzieci na jedna opiekunke (u mojego syna bylo czesto nie wiecej niz 10 dzieci i 4 opiekunki bo zawsze jakies chore albo na urlopie)  W porze posilku byla dodatkowa osoba. Z tych 10 dzieci czesc spala (w tej pierwszej grupie czesc dzieci ma jeszcze dwie drzemki, czesc jedna, raczej nie ma niespiacych) wiec te dzieci naprawde maja sporo uwagi i fajne zajecia w ciagu dnia. Moje dzieci nawet jezeli plakaly to powodem byl powrot do domu a nie to ze je zostawiam :P

Powodzenia, bedzie dobrze. A jak nie to sie bedziesz martwic pozniej. Nie masz nic do stracenia!

nic dodac nic ujac - ja poszlam do pracy w takiej samej sytuacji jak autorka pytania - mialam po trzech latach DOSC bycia tylko mama i to byla dobra decyzja. Dzieci czuly sie ok te kilka godzin w przedszkolu i nigdy nie bylo jakiegos negatywnego skutku tej decyzji. Teraz sama pracuje w przedszkolu i robie wszystko by dzieci bedace u nas czuly sie jak najlepiej, zeby uczyly sie samodzielnosci, podejmowania decyzji , funkcjonowania w grupie i tysiac innych tematow. Dzieci , ktore u nas sa nie cierpia , jesli czasem przychodzi jakis maly kryzys - czesto okazuje sie ze to poczatek jakiegos przeziebienia to po kilku dniach wracaja i ciesza sie ze juz moga spotkac swoich malych przyjaciol. Bywaja dzieci, ktore wrecz nie chca isc do domu , gdy sa odbierane - co jest wrecz jakies chore, bywa ze takie dziecko zostaje jeszcze z godzine i mama przychodzi drugi raz odebrac - jak dla mnie to cyrk, w Polsce z czyms takim sie nie spotkalam, tutaj w De zdaza sie czesto (szczegolnie gdy latem jestesmy na naszym placu zabaw)

Ty noma to powinnaś pójść na terapię żeby pogadać o swoim macierzyństwie i małżeństwie, zawsze w takim tonie się wyrazasz o związkach innych i wychowaniu dzieci jakby był jakiś ogromny żal pod tym. Może się mylę ale największy moralizator to ma najczęściej największe problemy w siebie za płotem. 

Ja wróciłam do pracy, gdy córka miała 5 miesięcy. Najpierw opiekowała się nią moja mama. Jak miała 2 lata poszła do żłobka. Trochę chorowała, ale było ok. Moi rodzice trochę marudzili, że powinnam zajmować się dzieckiem, a nie pracować. Ale nie żałuję tej decyzji.  Najczęściej matka w domu z dzieckiem, wcale nie poświęca tego czasu na zabawę z dzieckiem. Zapewnia mu tylko podstawowa opiekę, bo trzeba posprzątać, ugotować, poprac, itd. W takim żłobku, panie zajmują się tylko dziećmi, a nie zakupami czy sprzątaniem że w tle z dzieckiem. A Twój s to an psychiczny, to jest bardzo ważny. Potrzebujesz tej pracy, dla swojego zdrowia.

Nasz poszedł na adaptację jak miał 14 mscy. Wiadomo 1-2 dni trochę płakał (ja zresztą też, przez cały tydzień mnie bolał brzuch rano z nerwów 😉), potem już coraz lepiej, teraz uwielbia chodzić do żłobka. Oni tam mają tyle zajęć, że nie jest w stanie nawet gdybać za mamą :D Żłobek to była nasza najlepsza decyzja jeśli chodzi o jego rozwój :) uwielbia kontakt z dziećmi itd. W domu bym mu w życiu tego wszystkiego nie zapewniła.

Nie obwiniaj się, pierwszy tydzień może być ciężki dla Was, ale potem zobaczysz, że tylko na dobre im to wyjdzie :))) Trzymam za Was mocno kciuki 😘

jak sobie wyobrazasz prace zdalna zakladajac ze od 13 masz w domu dwoje malych dzieci? 

Nie pytam zlosliwie ale widze jak wyglada to u osob z malymi dziecmi - ryk w tle w czasie "calla", albo swinka peppa, albo z dzieckiem na kolanach. Przy pracy wymagajacej jakiegos skupienia (a wiekszosc prac biurowych taka jest w pewnym stopniu), efekty pracy sa slabe, co niestety odbija sie na wspolpracownikach. 

Ja pracuje duzo bardziej skupiona z dzieckiem w domu, niz w biurze, gdzie co chwile ktos przylazi i zawraca dupe, albo przylazi pogadac o niczym, albo sekretarka co chwile czegos chce...serio.