Temat: kwestia macierzynstwa

no i Ciebie podziwiam :) musisz być świetnie zorganizowana, ja nie mając dziecka nie mogę sie ogarnąć, ze wszystkim.. nie jesteś złą matką :) nie patrz na innych, ważne, że Ty czujesz i wiesz, że wszystko jest ok.

Myślę, ze wszystkie powinnyśmy zadać sobie pytanie: jaka mamę same chciałybyśmy mieć? spełniona zawodowo i prywatnie, zadbana, wesołą babeczkę, która idzie z duchem czasu i korzysta z życia, z która mogłybyśmy i do kina i na kawkę pójść , czy tez taka, która nie ma czasu na swoje zainteresowania, bo musi(wg niej) dla nas obiad ugotować, poprać, poprasować, pozmywać, zrobić zakupy. Ja bardzo kocham moja mamę, ale widzę tez to ,ze jest zupełnie niepotrzebnie nadgorliwa, bo należy do tej drugiej grupy. Kiedy chce ja zabrać na kawę, to słyszę, a po co? Przecież kawę możemy w domu wypić...no, to prawda, możemy, ale to nie o to chodzi...o kinie to nawet mowy nie ma...I bardzo chciałabym aby moja mama należała do pierwszej grupy, ale niestety tak nie jest:)

A ja Wam powiem, że w chwili obecnej mając małego bobaska w domu poświęcam się ile mogę dla niej (tatuś zresztą też). Chłonę każdą chwilę z nią spędzoną, każdy uśmiech, każdy płacz. Pragnę jak najwięcej uchwycić tych chwil bo wiem, że wkrótce przeminą. To dla mnie daje szczęście. A kiedy nastolatka powie mi "nie przytulaj mnie przy koleżankach" to cóż...wtedy zajmę się swoimi sprawami. Na wszystko w moim życiu jest czas. Był czas nauki, był czas imprez, teraz jest czas wychowywania dziecka, potem planuję czas na karierę itd. 

Nie zgodzę się z Tobą :) Napewno jest wiele takich kobiet ale wiele jest też  takich które dbają o siebie. To kwestia konkretnej osoby i w dużej mierze organizacji. Znam wiele dziewczyn , które szybko wracają do pracy i  takie które siedzą z dzieckiem, nie myślę źle ani o jednych ani o drugich. Sama wróciłam do pracy do macierzyńskim- drugi raz bym tego nie zrobiła, mam delikatne wyrzuty sumienia- moja córcia mnie potrzebuje teraz najbardziej- dlatego cieszę się że będzie rok macierzyńskiego.  Staram sie jej wszystko zapewnić - nie tylko ładne ubranka i jedzonko ale też miłość i swój czas oraz uwagę. Poza tym chodzę do fryzjera, na zakupy i spotykam się ze znajomymi. czasami zostawiamy ja z rodzicami i wychodzimy z meżem - niestety coraz rzadziej- zwyczajnie nam się nie chce :)

Zgadzam się całkowicie z adorotaa. Skończyłam już 31 lat i prawdę mówiąc czasy kiedy sprawiały mi radość kawki z koleżankami czy wieczorne wyjścia na piwko minęły bezpowrotnie. Nadszedł ten moment w życiu kiedy dojrzałam do bycia matka i chcę się temu poświęcić. Oczywiście nie widzę nic złego w tym, że wyskoczę do fryzjera, zrobię sobie makijaż. To chyba oczywiste. Matka Polka też może wyglądać ładnie. Ale to nie zmienia faktu, że chcę cieszyć się macierzyństwem. Tak długo jak się da. Może zweryfikuję swoje poglądy gdy już mój maluch będzie na świecie. Póki co nie mogę się doczekać bycia matką. Czekałam na to bardzo długo.

Nie wypowiem się na podstawie mojego doświadczenia, bo mamą będę dopiero za 2 miesiące. Ale mogę powiedzieć co stało się z moją mamą, która dla swoich dzieci poświęciła wszystko (pracę, znajomych, własne przyjemności, zainteresowania). Była matką na 100%, ja byłam dzięki temu szczęśliwym dzieckiem - do czasu. Moja mama zamknęła się w 4 ścianach skupiając się na gotowaniu, sprzątaniu, praniu... ja miałam wszystko - obiad na czas, czyste poukładane ubrania, spacerki z mamą, mamę na każde zawołanie, nie musiałam jadać obiadów w szkolnej stołówce czy siedzieć w świetlicy. Po latach (a mam ich 30 i pół) widzę jak moją mamę to zniszczyło, jak odsunęło ją od świata, od ludzi. Nie ma żadnej koleżanki, nigdy nie wróciła do pracy, jest bardzo nieszczęśliwą osobą i to niestety widać. Z każdym rokiem jest coraz gorzej. Zdałam sobie sprawę z tego dopiero niedawno. A nasiliło się z pewnością, gdy jej dzieci odeszły, poszły swoimi drogami a ona poczuła się sama. O stanie psychicznym mojej mamy można by pisać dużo, ale nie o tym temat, z resztą to prywatne sprawy. Wiem jedno - ja tak nie chcę. I mimo wieku mam chęć wyjścia ze znajomymi na piwo, imprezę, na koncerty, które tak uwielbiałam. Oczywiście ciąża zmieniła pod tym kątem moje życie, chociaż nadal nasz dom odwiedza mnóstwo ludzi i zawsze są dla nich drzwi otwarte. I mam nadzieję, że nie wycofam się z życia, wrócę do pracy, spełnię jeszcze sporo swoich marzeń, będąc jednocześnie mamą.

ja nie twierdze, że w Polsce tak jest, że 100 % matek tak ma.

Po prostu znam wiele takich kobiet, które siedzi w domu, zajmuje się tylko dzieckiem, sprząta, gotuje.

Muszę przyznać, że po przeczytaniu Waszych wypowiedzi, czuję się podbudowana. Mimo, że do czasu, kiedy urodzę dziecko minie go jeszcze trochę (chyba), miałam ostatnio niemałą obsesję na punkcie wpływu macierzyństwa na życie kobiety i bycia kurą domową w przyszłości. Za dużo się naczytałam tego typu tematów na vitalii i mi się wzięło na przemyślenia :) Ale skoro Wy dajecie radę godzić życie matki, żony i kobiety, która chce być zadbana i mieć swoje pasje, to dla mnie chyba też jest jakaś nadzieja. Dobrze, że powstał te temat, przywrócił spokój moim myślom, dziękuję :D