Temat: Bezdzietni znajomi,rodzina a wspolne spotkania

A co to znaczy, że dziecko jest niegrzeczne i co uważasz za niegrzeczne w danym wieku dziecka ? 

Edit: nie doczytałam tematu i wypowiedziałam się z pozycji osoby bezdzietnej, usuwam komentarz

np. rzucanie się jakby miało padaczkę kiedy mama chce mu założyć skarpety, wydzieranie się na cały głos tak, że zagłusza rozmowę, rzucanie rzeczy na ziemię. nie będę się tutaj rozpisywała co w jakim wieku uważam za niegrzeczne, pewne zachowania po prostu przeszkadzają w konwersacji i koniec. oczywiście nie jest mowa o niemowlakach..

nie lubie przebywac w towarzystwie dzieci, bo sa one meczace. jesli sie spotykam z kolezankami matkami, to zazwyczaj tylko wtedy, gdy kaszojady sa pod inna opieka. nie poszlabym na relaksujace "plotki" do kolezanki, gdy obok plączą sie dzieci. 

Nie mam dzieci, ale praktycznie każda moja koleżanka/kolega już mają. Spotykamy się czasami bez dzieci znajomych, czasami z dziećmi. Nie rozmawiamy na dosłownie wszystkie tematy przy dzieciach, ale nie zmienia to faktu, że miło spędzamy czas. Kiedy chcemy porozmawiać na te poważniejsze tematy, spotykamy się bez dzieci. Z jedną koleżanką robimy dosłownie tak, że spotkania u niej zawsze są w towarzystwie dzieci, wtedy coś pogadamy, ale dużo gramy w gry z jej dziećmi, robimy razem jakieś jedzenie itp, ale odbijamy sobie wszystko w innym terminie na mieście. Na szczęście żadna moja znajoma nie jest matką polką i poza dziećmi pielęgnują swoje przyjaźnie. 

My nie mamy dzieci, ale kilkoro naszych znajomych czy krewnych je posiada i tutaj powiedziałabym, że to zależy od egzemplarza. Nie mam nic przeciwko aby nasz wspólny kolega odwiedził nas z żoną i dwójką synów (6 i 7 lat). Chłopcy ładnie się bawią, mają swoje zajęcia a my możemy porozmawiać właściwie o czym chcemy. Natomiast miałam i mniej przyjemnych gości gdzie nie dało się spokojnie porozmawiać, bo dziecko wciąż domagało się uwagi. 

Także nie mam nic przeciwko odwiedzinom z dziećmi pod warunkiem, że są okiełznane. Jedyne co mnie irytowało (i te znajomości zakończyłam) to  spotkania na mieście, gdzie w planach był shopping lub pójście do restauracji, a koleżanki zabierały ze sobą dziecko i konczylysmy na placu zabaw. I wałkowanie tematu rodzicielstwa przy każdym spotkaniu. 

@awokdas, @maharettt

Dziewczyny, ale kompletnie mnie nie zrozumiałyście. Czy ja gdziekolwiek napisałam, że planuję mieć idealnego księcia i bobaska? Nie. Ja napisałam, że wiem, jakbym się zachowała w takiej sytuacji. A mianowicie - jakby mi się trafiło nieznośne dziecko albo facet który nie poczuwa się do obowiązku opieki nad własnym potomkiem (chociaż szczerze mówiąc, serio??), to zwyczajnie odpuściłabym sobie spotkania z osobami, które niekoniecznie mają ochotę przebywać z moim dzieckiem. I tak, mogę to powiedzieć z pełnym przekonaniem, bo taki mam charakter i tak bym uczyniła. Zawsze zostaliby mi znajomi z dziećmi, z którymi może jakoś dałoby się spotkać razem. Bo przypominam, że temat jest o spotykaniu się posiadających dzieci z bezdzietnymi, nie dzieci + dzieci.

Tak jak potrafiłam zakończyć znajomość z koleżanką, z którą spotkania polegały na zabawie z jej córką, tak w drugą stronę przestałabym się na siłę umawiać z ludźmi, którzy nie mieliby przyjemności spędzać czasu z moim dzieckiem. I wcale nie ze złośliwości, zwyczajnie potrafiłabym ich zrozumieć.

Owszem, wspomniałam, że jak się chce, to można wszystko załatwić (pomijając jakieś naprawdę skrajne życiowe "dramaty") - ale dodałam też, że bazuję tu na obserwacji znajomych, którzy faktycznie potrafią pogodzić przyjaźnie z posiadaniem dzieci. A wcale nie mają aniołków, jest w tym gronie też dziecko mocno nadpobudliwe oraz autystyczne, a jednak im się udaje. Co nie zmienia faktu, że nigdzie nie napisałam, że moje dziecko będzie idealne. 

A z tym "Nie odbieram ci prawa, mozesz miec zdanie w kazdym temacie, nawet w takim o ktorym nie masz zielonego pojecia" to już pojechałaś. Czy pedagogowi, położnej, psychologowi dziecięcemu, pediatrze itd., którzy sami nie posiadają dzieci też powiesz, że zajmują się tematem, o którym nie mają zielonego pojęcia? Nie, urodzenie dziecka nie daje magicznie wszechwiedzy i monopolu na rację, tak samo jak brak dziecka nie oznacza kompletnej ignorancji w temacie. Mocno "madką" tu poleciałaś, obym się myliła...

dlatego uwazam ze rodzice nie powinni widywac sie z bezdzietnymi bo bezdzietnym wydaje sie ze dziecko to lalka ktora posadza w kacie i kiepsko u nich ze znajomoscia etapow rozwoju dziecka Poza tym tak to wazne zeby okreslac wiek dziecka przy opisaniu zchowania To normalne ze 2 latek moze uciekac kiedy rodzice chca go ubrac i to nie oznacza ze dziecko jest niegrzeczne tak samo Natomiast gdyby takie zachowanie wystapilo u 6 latka to co innego Tak samo mniejsze dziecko naturalnie bedzie glosniejsze moze spiewac krzyczec To sie zdecyduj czy chodzi o to ze dzieci sa niegrzeczne czy ze ci po prostu przeszkadzaja zachowujac sie adekwatnie do wieku?

Nic nie napisalam takiego, ze w/w osoby bezdzietne n i e maja pojecia o swojej pracy. Dyskusja jest nie o tym.

Skad pedagog, psychiatra czy polozna moga wiedziec jak sie odnajda w macierzynstwie? To raz a dwa ja tez moge miec jakies zdanie z dziedziny np silowni czy dietetyki a jak mnie czyta ktos, kto sie na tym dobrze zna to sie lapie za glowe.

Jeszcze raz zacytuje, bo juz sama nie wiesz o czym piszesz.

Podwazasz moje zdania, bedac osoba, ktora nie ma dziecka, nie ma mozliwosci wiedziec czy faktycznie mialaby taka mozliwosc, jak sie odnajdziesz. To raz a dwa skad wiesz, ze nie zmienilabys zdania I jako osoba dzietna przestalabys myslec tak jak myslisz I byc bardziej wyrozumiala?  Nie wiesz tego a piszesz ze 100% pewnoscia i ze filozofii nie ma. Niejedna, tu na forum nawet, pisala, ze jest calkiem inaczej niz sobie wyobrazaly.