Temat: Pogrzeb w rodzinie. Pomóżcie

Nie oszukiwałabym dziecka. 10 lat to duża dziewczynka, nie uchronisz jej przed przykrymi uczuciami, chowając pod tęczą, w bańce mydlanej. Nie wiem czy to zatajenie nie nadwyręży u niej zaufania do Ciebie na zawsze, podświadomie? Czy nie zrobi się z tego trauma, z żalu po śmierci, spotęgowanej oszukaniem przez matkę? Czy Ci wybaczy? Ja na pewno bym miała żal jako dziecko.  A jako matka chyba bym wolała nie brać na siebie odpowiedzialności i konsekwencji za takie zatajenie. Może poszukaj w necie, na YouTube jakichś rozmów z psychologami o tym jak przekazać dziecku taką wiadomość i czy w ogóle mówić. W Empiku chyba były książeczki dla dzieci/rodziców jak rozmawiać o trudnych życiowych sytuacjach, np. śmierci bliskiej osoby. 

W w tej sytuacji to ja bym budziła dziecko, jeśli śpi, i powiedziała o śmierci,żeby przez noc przemęczyla się,  przepłakała co powinna, po wspominała sobie w małej główce, a jutro mniej czy bardziej była gotowa pożegnać babcie. 10 lat to naprawdę nie jest małe dziecko, A wiem co mówię bo mam od siebie bardzo dużo młodszą siostrę, która ma aktualnie 12 lat i rozumie bardzo dużo. 

W w tej sytuacji to ja bym budziła dziecko, jeśli śpi, i powiedziała o śmierci,żeby przez noc przemęczyla się,  przepłakała co powinna, po wspominała sobie w małej główce, a jutro mniej czy bardziej była gotowa pożegnać babcie. 10 lat to naprawdę nie jest małe dziecko, A wiem co mówię bo mam od siebie bardzo dużo młodszą siostrę, która ma aktualnie 12 lat i rozumie bardzo dużo.  Poza tym trzeba uczyć dziecko, życie to nie tylko szczęśliwe chwile, ale również te i smutne, które rodzina spędza razem i jest wobec siebie szczera i uczciwa, wiedząc, że mogą na siebie polegać

Chwila moment. Nie chcesz powiedzieć dziecku o pogrzebie babci z którą dzieliła podwórko? Przecież tak czy siak się dowie o tym. Dodatkowo mówienie w dzień pogrzebu... Z własnych doświadczeń powiem Ci że to bardzo zawaha jej zaufanie wobec was. Przygotowanie psychiczne po śmierci dziadka z którym nie byłam blisko zajęło mi tydzień a i tak na pogrzebie byłam wrakiem - miałam 14 lat. 

Wydaje mi się że 10latka to zdecydowanie osoba która ma prawo wiedzieć o śmierci prababci. Ból po śmierci bliskiej osoby jest naturalną rzeczą- straszną, ale jednak będzie tego doświadczać i to nieuniknione.

Powiedz jej szczerze że mówisz tak późno, bo bardzo bałaś się o jej reakcję. Myślę że mimo ciosu, doceni Twoją szczerość i zrozumie. A co jej chcesz jutro powiedzieć, że jedziecie gdzieś wszyscy? Co odpowiesz na pytania, czy babcia też jedzie, albo czy ona może zostać z babcią na ten czas?? 

Koniecznie Jej powiedzcie, tylko tak jak pisały moje poprzedniczki, słowami odpowiednimi do wieku. Co do cmentarza to może na pogrzeb nie, ale na grób pozwólcie Jej iść i nawet niech się popłacze, bądźcie przy Niej. Chociaż i tak Wy znacie swoją córkę najlepiej. Pisze z własnego doświadczenia. Mojej siostry koleżanki córeczka zmarła, ja się nie zajmowałam. Nie powiedzieli mi o pogrzebie, dowiedziałam się po fakcie i przez wiele lat nie powiedzieli mi gdzie jest pochowana, a Ja chciałam się tylko z Nią pożegnać, od siebie dodam, żeby nie odbierać Jej tej możliwości pożegnania się, przebycia żałoby. Trzymajcie się ciepło

Absolutnie powiedzieć! I pozwolić się pożegnać.

Ona ma 10 lat a nie 5! Ma prawo wiedzieć. Ja też mam 10-latkę i jest bardzo rozsądna, wiele rozumie i podobnie jak Twoja córka wszystko bardzo przeżywa. Nie ukrywaj przed nią czegoś takiego, bo ją stracisz. 

Ja bym powiedziała, wiem po sobie. Miałam 7 lat jak umarła prababcia i rodzice wzięli mnie ze sobą na pogrzeb i bardzo się z tego cieszę. Na pogrzeb ciotecznego dziadka mnie nie wzięli chociaż byłam starsza i dowiedziałam się o tym po fakcie i mialam żal.